പല്ലവി:
സ്വൈരവചനം സ്വകൃതരചനം ഭണിതം ജീവല.

അനുപല്ലവി:
ആരെന്നിറിയേണ്ടാ, കേളൊരു മാനവൻ
ആരാനോടും പറഞ്ഞു തൻ വ്യസനം
.
ചരണം 1:
കേൾക്കിലുണ്ടേ കൗതൂഹലം പാർക്കിലവൻ സാധുശീലൻ
മൈക്കണ്ണാളുമായ്‌ കേവലം വിളയാടിന കാലം
ഉണ്ടായ്‌വ ന്നിതൊരുമൂലം കണ്ടറിവാൻ മൃഗശീലം
തെണ്ടുവാനും ഫലമൂലം; കണ്ടവരാർ വിധിദുശ്ശീലം?

പ്രീതിപ്രദേസ്മിൻ‌ ഋതുപർണ്ണരാജേ
സ്ഫീതപ്രകാശേ നിഷധൗഷധീശേ
നിശാന്തശാന്തേ തത ആവിരാസീ-
ദ്വാന്താമൃതാ വാങ്മയകൗമുദീയം.

പല്ലവി:
വിജനേ, ബത! മഹതി വിപിനേ നീയുണർന്നിന്ദു-
വദനേ, വീണെന്തുചെയ്‌വൂ കദനേ?

അനുപല്ലവി:
അവനേ ചെന്നായോ, ബന്ധു-
ഭവനേ ചെന്നായോ ഭീരു?
എന്നു കാണ്മനിന്ദുസാമ്യരുചിമുഖ-
മെന്നു പൂണ്മനിന്ദ്രകാമ്യമുടലഹം?

ചരണം 1:
ദയിതേ, ലഭിപ്പതെന്തങ്ങയി! തേ വിശക്കുന്നേരം
മയി ദേവി, മായാമോഹശയിതേ,
അരുതേ! ശിവ ശിവ! സുചരിതേ, നിന്നെനിനപ്പാൻ
കീരവാണി, ഭൈരവാണി, സാരവ-
ഫേരവാണി ഘോരകാനനാനി ച.

നളോ ലബ്ധ്വാ വാസോയുഗളമഗളദ്ധൈര്യവിഭവ-
ശ്ശിവോദർക്കാം ജാനൻ വിപദമപി കാർക്കോടകമുഖാത്‌
അഥ ധ്യായൻ ജായാം കതിപയദിനൈഃ പ്രാപ്യ ച പുരീ-
മയോദ്ധ്യാമാലോക്യ ക്ഷിതിപമൃതുപർണ്ണം കഥിതവാൻ.

പല്ലവി:
ഋതുപർണ്ണധരണീപാല, നീ ജയിക്കേണം
ഉപകർണ്ണയമേവചനം.

അനുപല്ലവി:
അതിചണ്ഡരിപുഷണ്ഡഗളഖണ്ഡനപണ്ഡിത-
ഭുജദണ്ഡ, ഖലദണ്ഡധര, മണ്ഡിതഭൂഖണ്ഡ,

പല്ലവി
ആന്ദതുന്ദിലനായി വന്നിതാശു ഞാൻ
ആപന്നനെന്നാകിലും.

അനുപല്ലവി
നൂനം നിനച്ചോളമില്ലൂനം ശിവചിന്തനനിയമിഷു
ജാനന്തം ക്രാന്ത്വാ ബത മാം
ഖലമതിരതനുത കലിരപി മയി പദം

ച.1
നിജരാജ്യം കൈവെടിഞ്ഞു വനരാജ്യാവാസിയായേൻ
ഹവിരാജ്യപ്രസന്നദേവം രവിരാജ്യം വാണേൻ
അവശം മാം വെടിഞ്ഞുപോയ്‌ തവ ശാപാക്രാന്തനായ്‌
കലിയകലേ, അഹമബലേ,
വന്നിതു സുന്ദരി നിന്നരികിന്നിനി
ഇരുവർ പിരിവർ
ഉയിർവേരറവേ നിറവേകുറവേ
വിലപിതമിതുമതി വിളവതു സുഖമിനി
ദൈവാലൊരു ഗതി മതിധൃതിഹതി

ച.4
കുലവധൂനാം കോപമാകാ പലരില്ലേ ലോകസാക്ഷികള്‍?
ഉഭയഭുവനസുഖമല്ലയോ വന്നുകൂടുവതിവര്‍ക്കുമേല്‍

ച.3
ഒളിവിലുണ്ടോ ഇല്ലയോവാൻ
നളനെ ആർ കണ്ടു ഭൂതലേ
ഉചിതം അപരവരണോദ്യമം,
എന്തു ഹന്ത! നളചിന്തയാ?

ച.2
ധരണിപന്മാരനേകം വരുമേപോൽ നീളെയുള്ളവർ
നളനെ വെടിഞ്ഞു ദമയന്തിപോൽ
ഭൂപമേകം വരിക്കുന്നു പോൽ

പല്ലവി
ഈര്യതേ എല്ലാം നേരേ ശോഭനവാണീ മുദാ

അനുപല്ലവി
കാര്യമെന്തു തവ? ചൊല്ലെന്നോട്‌
പെരികെ വിദൂരാൽ വന്നോരല്ലോ ഞങ്ങൾ

ച.1
ഇവിടെ വന്ന ഞങ്ങളിന്നു ഋതുപർണ്ണഭൂപസാരഥികൾ,
ഇരുവരിലഹം ബാഹുക-
നെന്തുവേണ്ടുതവ? ചൊല്ലെന്നോട്‌