കൊട്ടാരക്കരത്തമ്പുരാൻ

കൊട്ടാരക്കര തമ്പുരാനാണ് കഥകളിയുടെ ഉപജ്ഞാതാവെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഇദ്ദേഹം എ.ഡി 17ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പൂർവ്വാർദ്ധത്തിൽ ആയിരുന്നു ജീവിച്ചിരുന്നത്. ശ്രീരാമപട്ടാഭിഷേകം വരെ ഉള്ള രാമായണകഥകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി പുത്രകാമേഷ്ടി, സീതാസ്വയംവരം, വിച്ഛിന്നാഭിഷേകം, ഖരവധം,ബാലിവധം, തോരണയുദ്ധം, സേതുബന്ധനം, യുദ്ധം എന്നിങ്ങനെ എട്ട് കഥകൾ ആണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. ഇവയെ പൊതുവായി “രാമനാട്ടം“ എന്നാണ് തമ്പുരാന്റെ കാലത്തും അതിനുശേഷവും പൊതുവെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. അന്ന് “കഥകളി“ ആയി രൂപം പ്രാപിച്ചിരുന്നില്ല എന്നർത്ഥം. കഥകളി എന്ന പേരുശേഷം ഉണ്ടായതാണ്. കോട്ടയം തമ്പുരാന്റേയും കാർത്തികതിരുനാളിന്റേയും മറ്റും ആട്ടക്കഥകളുടെ ചിട്ടപ്പെടുത്തലുകൾക്ക് ശേഷം ആണ് കഥകളി ഇന്നുകാണുന്ന ശിൽപ്പഭദ്രത നേടിയത്. എന്നാൽ ആട്ടക്കഥാരചന അടിസ്ഥാനപരമായ സമ്പ്രദായം കൊട്ടാരക്കരത്തമ്പുരാന്റെ രീതി തന്നെ അന്നും ഇന്നും. പണ്ട് കാലത്ത് കൊട്ടാരക്കര തമ്പുരാന്റെ എട്ട് കഥകൾക്കും പ്രചാരമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഇന്ന് സീതാസ്വയംവരം, ബാലിവധം, തോരണയുദ്ധം എന്നീ മൂന്നു കഥകൾക്ക് മാത്രമാണ് പ്രചാരം. അതിൽ തന്നെ സീതാസ്വയംവരത്തിൽ പരശുരാമഗർവ്വഭംഗം എന്ന് പറയാവുന്ന അവസാന പതിനഞ്ചാം രംഗത്തിനുമാത്രമാണ് ഇപ്പോൾ അരങ്ങത്ത് പതിവുള്ളത്. ബാലിവധവും തോരണയുദ്ധവും ചിട്ടപ്രധാനമായതിനാൽ കളരിയിൽ അഭ്യസിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

 

ഖരവധം അപൂർവ്വമായി ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. സേതുബന്ധം എന്ന കഥ ദക്ഷിനകേരളത്തിൽ അപൂർവ്വമായി നടപ്പുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ശ്രീ കെ.പി.എസ് മേനോൻ തന്റെ കഥകളിആട്ടപ്രകാരം എന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ ഒന്നാം ഭാഗത്ത് പറയുന്നുണ്ട്.

 

പൊതുവെ കഥകൾക്ക് സാഹിത്യഗുണം കുറവാണ്. എന്നാൽ രാമായണകഥയുടെ വൈശിഷ്ട്യം കൊണ്ട് പ്രചാരമുണ്ട്.

 

രാമായണം ബാലകാണ്ഡത്തിൽ വിശ്വാമിത്രന്റെ ആഗമനം മുതൽ സീതാവിവാഹാനന്തരം പരശുരാമനുമായുണ്ടായ ഏറ്റുമുട്ടലടക്കമുള്ള കഥാഭാഗമാണ് ഈ ആട്ടക്കഥയിൽ ഉള്ളത്. എന്നാൽ സമ്പൂർണ്ണമായി ഇക്കഥ അരങ്ങേറാറില്ല. പരശുരാമനുമായുള്ള ഏറ്റുമുട്ടൽ രംഗമാണ് പ്രധാനം ആയും ഇക്കാലത്ത് ആടാറുള്ളത്. ഇന്ന് കാണുന്ന പരശുരാമന്റെ വേഷം രാജാ രവിവർമ്മയുടെ ചിത്രംകണ്ട് പദ്മഭൂഷൺ കലാമണ്ഡലം രാമൻ കുട്ടി നായർ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയതാണ് എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. കൊല്ലവർഷം 1120 ആണ് കലാമണ്ഡലത്തിൽ ഇത് വീണ്ടും അഭ്യാസം ചെയ്തത്. തൊട്ട് പിന്നാലെ കോട്ടക്കൽ നാട്യസംഘത്തിൽ ആശാൻ വാഴേങ്കട കുഞ്ചുനായരും ഈ കഥ അഭ്യസിപ്പിച്ചു. കോട്ടയ്ക്കൽ കളിയിൽ ചില മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ട്. താടകാവധം കഴിഞ്ഞാൽ കൊട്ടാരത്തിൽ ശങ്കുണ്ണിയുടെ സീതാവിവാഹത്തിൽ നിന്ന് “മാരീചേസ്മിൻ” എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ശ്ലോകം മുതൽ ജനകന്റെ രംഗം വരെ കൂട്ടിച്ചേർത്തിരിക്കുന്നു. ഇതിൽ അഹല്യാമോക്ഷം, ഗുഹന്റെ രംഗം (തോണിപ്പാട്ട്) എന്നിവ ഉൾപ്പെടും. ഇപ്പോഴും കോട്ടക്കൽ നാട്യസംഘം ഈ വഴി പിന്തുടരുന്നുവോ എന്ന് ഉറപ്പില്ല.

 

കലാമണ്ഡലത്തിന്റെ ആദ്യകാലത്ത് കലാ.രാമൻ കുട്ടി നായരുടെ പരശുരാമൻ അവതരിപ്പിക്കാൻ പ്രത്യേക ഫീസ് ഏർപ്പെടുത്തിയിരുന്നു എന്ന് ചരിത്രം പറയുന്നു. പണ്ട് കാലത്ത് പരശുരാമൻ തേച്ച വേഷമായിരുന്നു. ബലഭദ്രന്റേതുപോലെ. ചുട്ടിയുടെ താഴെ മഹർഷിയുടെ നീണ്ട താടി ചുവപ്പിച്ചതുവേണം. അപ്പോൾ തിര താഴിത്തി സന്ദർഭമാടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. കലമാണ്ഡലക്കാരാണ് ഈ വേഷവിധാനം മാറ്റിയത്. കോട്ടയ്ക്കൽ പരശുരാമനും വേഷം ഏതാണ്ട് കലാമണ്ഡലം സ്റ്റൈൽ തന്നെ. പക്ഷെ ഉടുത്തുകെട്ട് ഞെരിയണിയോളം നീണ്ടു കിടക്കും. ജനകൻ തേച്ച വേഷമല്ലാതെ, മിനുക്കി ബ്രാഹ്മണന്റെ താടി വെച്ചും പണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് കെ.പി.എസ്മേനോൻ സ്മരിക്കുന്നു. ശ്രീരാമനു ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ വേഷവും നീലക്കുപ്പായത്തിനു പകരം ചുകന്ന കുപ്പായവും ലക്ഷ്മണനു വെള്ള മനയോലയും ചുകന്ന കുപ്പായവുമാണ്കൂടുതൽ യോജിക്കുക എന്ന് കെ.പി.എസ് മേനോൻ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. 

 

വീരരസവും ഭക്തിഭാവവുമാണ് പ്രധാനരസങ്ങൾ. ഒന്നാം തരം ആദ്യവസാനത്തിനോ നല്ല താടിയ്കോ സ്ത്രീവേഷത്തിനോ ആടാനുള്ള വക ഇല്ല. ആദ്യവസാനക്കാരൻ പരശുരാമൻ കെട്ടും. വിശ്വാമിത്രൻ കെട്ടുന്നത് ഇടത്തരത്തിൽ ഒന്നാമനാവണം. 

മുഴുവൻ കളിയ്കുമ്പോൾ ഏഴുമണിക്കൂറെങ്കിലും വേണ്ടി വരും. പരശുരാമന്റെ രംഗം മാത്രമായാൽ ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറിൽ ഒതുക്കാം.

 

കാവുങ്ങൽ കുഞ്ഞികൃഷ്ണപ്പണിക്കരുടേയും തെക്കൻ ദിക്കിൽ നളനുണ്ണിയുടേയും പരശുരാമൻ പ്രസിദ്ധമായിരുന്നു എന്ന് കെ.പി.എസ് മേനോൻ സ്മരിക്കുന്നു.

 

 

ദശരഥൻ-പച്ച

ശ്രീരാമൻ-പച്ചമുടി-കുട്ടി ഒന്നാം തരം

ലക്ഷ്മണൻ-പച്ചമുടി കുട്ടിത്തരം

ഭരതൻ-പച്ചമുടി-കുട്ടിത്തരം

ശത്രുഘ്നൻ-പച്ചമുടി-കുട്ടിത്തരം

വിശ്വാമിത്രൻ-മഹർഷി-ഒന്നാം തരം

വസിഷ്ഠൻ-മഹർഷി-ഒന്നാം തരം

താടക-കരി

സുബാഹു-താടി

മാരീചൻ-നെടും കത്തി

അഹല്യ-സ്ത്രീ-കുട്ടിത്തരം

ജനകൻ-വെള്ളമനയോല-വെളുത്ത നീണ്ട താടി

സീത-സ്ത്രീ-കുട്ടിത്തരം

പരശുരാമൻ-മഹർഷി- ഒന്നാം തരം- കറുത്ത നീണ്ട താടി