ഇക്ഷണം രാഘവനിഹ ലക്ഷ്‌മണനുമായി വന്നു

ഇക്ഷുചാപതുല്യാംഗന്‍ വളര്‍ക്ഷവസ്‌ത്രധാരികളായി

ശോഭയേറും വെള്ളക്കുട പിടിപ്പിച്ചു വിഭീഷണന്‍

അഭയനായി വാഴുന്നിതു അതിസുഖമോടു തന്നെ

പങ്‌ക്തികണ്‌ഠനുമെല്ലാരും രക്തവസ്‌ത്രധാരികളായ്‌

അദ്ധാ ഖരബദ്ധരഥമോടു തെക്കുപോകുന്നതും

 

തിരശ്ശീല

ഇത്ഥം തല്‌ക്കാന്തചൊല്ലും മൊഴികളതരികേ കേട്ടുടന്‍ പങ്‌ക്തികണ്‌ഠന്‍

വക്ത്രം താഴ്‌താതീട്ടു പോയി നിജഭവനമതില്‍ ചിത്തജാര്‍ത്ത്യാ സമേതഃ

ക്രൂദ്ധാവേശാത്തദാനിം നിശിചരലലനാ രാവണസ്യാജ്ഞയാലേ

അദ്ധാ ചൊന്നാരിവണ്ണം പരുഷമൊടുടനെ ദാരുണം ഘോരവാചഃ

 

പങ്‌ക്തികണ്‌ഠനോടണവാന്‍ എന്തു സന്ദേഹം

പാരുരണ്ടേഴിനുംനാഥന്‍ പാരം മോഹിച്ചിങ്ങുവന്നാല്‍

അരുതെന്നുരയ്‌ക്കില്‍ നിന്നെ അറുത്തു ഭുജിപ്പനിപ്പോള്‍

മുല്‍ഗരമെവിടെയിവള്‍ മസ്തകം അടിച്ചൊടപ്പൻ

നിൽക്ക നീ ശൂലന്തന്നിലെ ഇപ്പോഴേ കോര്‍പ്പനിവളെ