പല്ലവി.

അംഗനേ, ഞാനങ്ങു പോവതെങ്ങനെ?

അനുപല്ലവി.

ഇങ്ങനേകം മനോരാജ്യം,
എങ്ങനെയെന്നെല്ലാം കേൾ നീ.
എങ്ങനെയെന്മതമെന്നാ-
ലങ്ങനെയെന്നുറയ്ക്ക നീ.

ചരണം. 1

സങ്കടമെനിക്കുണ്ടു, സദയത വേണമെന്നിൽ,
മംഗലഗാത്രീ, നീയെന്തിങ്ങനെ തുടങ്ങുന്നു?
മങ്കമാർ മൗലിമാലേ, മഹിതഗുണങ്ങൾ നിന്നിൽ
തിങ്ങിയിണങ്ങിയഭംഗുരഭംഗി വിളങ്ങീ
പുകൾപൊങ്ങീ, അതു മങ്ങീ
ഗുണമംഗീകരിയാതെ പോകിൽ.

ചരണം. 2

അപുത്രമിത്രാ കാന്താരം പു-
ക്കനർത്ഥഗർത്തേ വീണാളേ,
ആനന്ദിച്ചേ വാഴേണ്ടുന്നവ-
ളല്ലേ കമനീ നീണാളേ?
അപത്രപിച്ചീടേണ്ടാ ഞാനോ
വനത്തിൽ മേവുന്നാണാളേ;
ആരെന്നാലും രക്ഷിപ്പാനിനി
അപരൻ വരുമോ കേണാളേ?
വസിക്ക നീയെന്നംസേ താങ്ങി
വധിപ്പനുരഗം വക്രാപാംഗി,
വാദിച്ചോർക്കും പ്രാണാപായേ
ജാതിച്ചോദ്യം വേണ്ടാ തൊടുവാൻ.

പല്ലവി.

മാരിതമായ്‌ പെരുമ്പാമ്പെടോ സുകു-
മാരിമാർക്കിന്നൊരു കൂമ്പെടോ.

സ്വരത്തിനുടെ മാധുര്യം കേട്ടാ-
ലൊരുത്തിയെന്നതു നിശ്ചേയം;
സ്വൈരം ചാരേ ചെന്നവളുടെ ഞാൻ
സുമുഖിയൊടാരിതി പൃച്ഛേയം;
മരത്തിനിടയിൽ, കാണാമേ സു-
ന്ദരത്തിനുടെ സാദയശ്യേയം;
കേന വിയോഗാത്‌ കേണീടുന്നിവൾ
കേന നു വിധിനാ പശ്യേയം?
അകൃത്രിമദ്യുതിരനവദ്യേയം
അടുത്തു ചെന്നിനി അനുപശ്യേയം;
ആകൃതി കണ്ടാലതിരംഭേയം,
ആരാലിവൾതന്നധരം പേയം!

പല്ലവി.

ആരിവളവനിതലാമരീ വരനാരീ വപുഷി ധൃതമാധുരീ?