കോസലഭൂപതനുജേ, കൌസല്യേ,

നാസാമണി കനത്തീടുന്നിനിക്കു

 

ആഭയോടെന്നുടെ മെയ്യിൽ വിളങ്ങും

ആഭരണങ്ങൾ കണക്കുന്നിനിക്കു

കാലിണപണിയാതുള്ള വൈരികളെയെല്ലാം

കാലനു നൽകുന്ന കാന്ത, തരിക മനോഹര

എന്തുഞാനുരചെയ്യേണ്ടു? എൻ തനൂജ! ഹേ!

ബന്ധുരാകൃതേ! രാഘവാ!

 

അന്ധയാമഹം ചെയ്ത തൊന്തരവുകളെല്ലാം

അന്തരംഗമലിഞ്ഞു ഹന്ത! നീ പൊറുക്കേണം