ഭൂമിപാലാധിപന്‍റേദേവിമാര്‍പീഢയെല്ലാം
മാമുനീവാക്കിനാലേശാന്തമാക്കിത്തദാനീം
ഭൂമിപന്‍ദേഹരക്ഷാഞ്ചെയ്തിരിക്കുന്നനേരം
ഓമല്‍കൈകേയിസൂനുവന്നുതാതംബഭാഷേ.

തനയമനോഹരരാമനെഞാനുംവനമതിലാക്കിമനോജ്ഞ
ജനകനയേതവദശരഥനൃവരന്‍ദനുജാരിപുരേപോയി
മുനിമൊഴികേട്ടിനിവിരവൊടുനീയും ഇനിനൃപനഖിലഞ്ചെയ്തു
ധരണീംഭരണം ചെയ്താനധുനാകരുതിടുഹൃദയേസൂനോ!

സുമന്ത്ര ചെന്നിപ്പൊഴാനയ നീ രാമനെ
അനന്താവല്ലഭനരുളി നന്മതേ
 

ഈരേഴു സമകള്‍ വിപിനേ രാഘവനെ ഓരാതയച്ചീടേണം
പാരാളുവാനുമധുനാമമസുതന്‍ ഭരതനെ നിയോഗിക്കണം
 

പണ്ടു മമ തന്നുവല്ലോ രണ്ടു വരമുണ്ടതിന്നു ചിത്തമെങ്കില്‍
ചണ്ഡരിപുദണ്ഡധരനീ വീരനിരമണ്ഡന! തരേണമധുനാ

ചോദിപ്പെന്‍ഞാനിന്നുതന്നെ ശോചിയായ്കചെറ്റുഞ്ചിത്തെ
ചൊല്ലിഞാനൊരുവരത്താല്‍ ചൊന്നകാര്യം സാധിച്ചീടാം
 

മന്ഥരേ നീ എന്‍റെ ബന്ധു എന്നതറിഞ്ഞുനന്നായി
അന്ധയല്ലാഞാനെന്നറീഅഭിഷേകം മുടക്കുവെന്‍
 

കേകയാധീശകന്യാമാനസമ്മന്ഥാരാസാ
സാകമക്കോപമോടേ നിര്‍മ്മമന്ഥാനുകൂല്യാല്‍
ശോകമുള്‍ക്കൊണ്ടുകാമഞ്ചൊല്ലി നാള്‍മന്ഥാരാന്താം
കൈകയീരോഷമോടും രാമചന്ദ്രാഭിഷേകേ

സഖി നീ ചൊന്നതുകേട്ടു സകലവുമറിഞ്ഞുഞ്ഞാന്‍
സഹിയായി തൊട്ടുന്തന്നെ സന്തതം ചിന്തിക്കുംതോറും

മന്ഥരേമനോഹരേകേള്‍കിന്ത്വഭിപ്രായം ചൊല്‍ചിത്തെ
സന്തതംരാമനുംമമഭരതനും ഭേദമില്ലെ
ചിന്തിയാതെ എന്നൊടേവം ഹന്ത! നീയും ചൊല്ലീടൊല്ലാ
ശശ്വദേവഞ്ചൊല്ലുവതുദുശ്ശീലതതന്നെതവ
 

നീലാളികോമളന്‍ ബാലനേഷമതിരാമചന്ദ്രന്‍
പാലിപ്പാനവനീതലംഭാരമൊഴിപ്പാനുംമതി
മൌലിവെപ്പതിന്നിവനുകാലമിതുതന്നെവേണം