കണ്ണിൻറെ സ്ഥാനത്തെയും ആകൃതിയെയും സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണെന്ന അർഥത്തെ ഓർമ്മിക്കുന്നതാണ് ഈ മുദ്രയുടെ രീതി. രണ്ടു കൈകൊണ്ടും മാറി കാട്ടുകയും പിന്നെ ഇരുകൈകളുംകൊണ്ടു കാട്ടുകയും ഒടുവിൽ ഒരു കയ്യിലെ മുദ്ര നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഈ മുദ്രയുടെ ആവിഷ്കരണരീതി, കഥകളിയുടെ രംഗാവതരണത്തിൽ പ്രകടമാകുന്ന പരമ്പരാഗത സൌന്ദര്യശാസ്ത്രത്തിൻറെ മകുടോദാഹരണമാണ്. കണ്ണ് എന്ന രണ്ടക്ഷരത്തിൽ പകരുന്ന അർഥത്തെ ആംഗികഭാഷയാക്കുമ്പോൾ, അത് സുദീർഘവും അതിസുന്ദരവും വിശദാംശങ്ങളുൾക്കൊള്ളുന്നതുമായ ആംഗികക്രിയയായി അനുഭവപ്പെടുന്നു.