മാനുഷനാരിയുമല്ല, ദാനവിയുമല്ലഹോ ഞാൻ!

വാനവർകുലത്തിലൊരു മാനിനി ഞാനല്ലൊ
 

സൂനബാണശരമേറ്റു കേണുഴന്നീടുന്നൊരെങ്കിൽ

കാണിനേരം വൈകാതെ നീ കാമകേളിചെയ്ക

ആരയി, ബാലികേ, നീയിന്നാരെന്നു ചൊൽക സുശീലേ!

നാരിമാർമൗലിരത്നമേ നാകനാരിയോതാൻ? 
 

ഭൂരമണകുലജയാം വാരണഗാമിനിയോതാൻ

കാരണമെന്തിങ്ങു വരുവതനിന്നു ബാലേ!

വൃത്രവൈരിനന്ദനാ, കേൾ വിശ്രുതപരാക്രമാ, നീ

സത്രാശനകുലമണേ, സാമോദം മേ വാചം

അത്ര നിന്നെ കാൺകയാലേ ആനന്ദം മേ വളരുന്നു

ഭർത്തൃഭാഗ്യമിന്നു മമ വന്നിതഹോ ദൈവാൽ

യാമിനീചരമാനിനി വന്നിതു നല്ല

സോമബിംബാനനാ ശതമന്യുസുതസവിധേ

പുരികുഴലിൽ നറുമലർകൾ ചൂടിയം ബാലാ

സരസതരഗാനംചെയ്തു സരസനൃത്തമാടിയും,

സുരതരുണിപോലെ ദേഹകാന്തിയും, അവൾ

വരസുരതമോഹം പൂണ്ടു വിവിധലീലചെയ്കയും

മല്ലികാമുകള ദന്തപംക്തിയും നല്ല

വില്ലോടു മല്ലിടുന്നൊരു ചില്ലീലാസ്യഭംഗിയും

ഫുല്ലകുവലയനേത്രശോഭയും കല്യാ

നല്ല കളഹംസം പോലെ മന്ദഗതി തേടിയും

പന്തൊക്കും കൊങ്കകൾ കണ്ടാൽ ബന്ധുരം നല്ല

സിന്ധുരകരോരുയുഗ്മശോഭയെത്ര സുന്ദരം !

ചന്തമിയലുന്ന കംബുകന്ധരം അവൾ

ഇത്ഥം നിശ്ചിത്യ ഹൃത്വാ ത്രിദശപുരവധൂരുദ്ധതം പ്രസ്ഥിതാ സാ

മദ്ധ്യേമാർഗ്ഗം ജയന്തം വലരിപുതനയം വീക്ഷ്യ കാമാതുരാഭൂൽ

സ്വസ്ത്രീരാച്ഛാദ്യമായമയയവനികയാ പ്രാപ്യ മന്ദാക്ഷമന്ദാ

മുഗ്ധാപാംഗസ്തിതോദ്യത് സ്മരരസമധുരം പ്രാഹ തം മോഹനാംഗീ

അഹോ! സഫലം ചിന്തിതമഖിലം

ഇഹ മരുവീടുന്നൊരു തരുണീജന-

നികരമശേഷം കരബലമതുകൊ-

ണ്ടഹമരനിമിഷംകൊണ്ടു ഗമിപ്പൻ

ബഹുബലവാനാം ഭൂസുതസവിധേ

 

സുരരിപുകുലവരനാകും നമ്മുടെ

നരകാസുരനുടെ കേളിക്കനുദിനം

പരിചിനൊടെന്നുടെ ഭാംഗ്യം കൊണ്ടിഹ

കരഗതമായീ തരുണീനികരം.

വരിക വരിക വിരവോടെന്നരികിൽ

സുരനാരികളായീടും നിങ്ങൾ,

കരളിലതിന്നൊരു സംശയമെന്നാൽ

ഒരുമയിൽ ഞാനും കൊണ്ടിഹ പോവാൻ