വീരനെങ്കിലോ നീയിഹ രാവണ

നാരിയെ കക്കയില്ലെന്നു നൂനം

ഇത്ഥം തിമിർത്തു വചനങ്ങളുരച്ചഥോതൗ

പക്ഷീന്ദ്രരാഷസവരൗ കലഹങ്ങൾ ചെയ്തു

ഗൃദ്ധ്രേന്ദ്രനാശു ദശകണ്ഠരഥം മുറിച്ചു

ചിത്തേ നിതാന്ദകുപിതസ്സജഗാദചൈവം

 

ഇന്നു നീ സീതയെ കൈവിടൂ രാവണ

പിന്നെ ഞാൻ നിന്നെ കൊല്ലുകയില്ല

ചാരുതരമെന്നതോർത്തു പാരമേവം ചൊല്ലും നിന്റെ

തേരടിച്ചുടയ്ക്കുന്നുണ്ടു ചെറ്റുവൈകാതെ

ആളല്ലാത്ത നീയോ മൂഢ രാമജായയെക്കട്ടതും

കേളെടാ നിൻഗളരക്തം സാധുപാസ്യാമി

കണ്ടുകൊൾക നിൻ തലകൾ ചുണ്ടുകൊണ്ടുപത്തും കൊത്തി

ചണ്ഡനായി പത്തു ദിക്കിലും എറിയുന്നുണ്ടു.

ഇഥം രുദന്ത്യാ ജനകാത്മജായാഃ

പുനഃ പുനർഭീതമെതേർവിലാപം

നിശമ്യ ചാഗത്യ നിർദ്ധമാർഗ്ഗം

നിശാചരേന്ദ്രം സ ജടായുരൂചേ

 

ദശരഥവയസ്യനാം ഗൃദ്ധ്രരാജനാകുന്നു ഞാന്‍

നിശിചരേശ്വര ചെറ്റുനില്ക്ക നില്ക്കടോ

 

ഹന്ത രാമദാരങ്ങളെ കൊണ്ടുപോക യോഗ്യമല്ല

പങ്‌ക്തികണ്ഠ സീതയേ നീ മോചിച്ചിടണം