മതി മതി ചൊന്നതു തോഴീ നിന്നുടെ 

മതിയിലെ രോഗമറിഞ്ഞേൻ ഞാൻ

ഔഷധ മൽപമശിച്ചാലും നീ, 

അതിനായവനരികിൽ ചെന്നധരം

നേടുക ചോദിച്ചീടാതെന്നാൽ, 

ബോധിക്കുകയും വേണം താനും.

 

രതിലാലസ രസഭരിത തനോ നീ 

ഭൂഷണ മണിയുവതെന്തിനയേ

രതി തൻ നാമശതങ്ങൾ  ജപിച്ചൊരു 

സുസ്മിത മദിരാകണമവനേകു.

 

ചെല്ലുക വീതവിശങ്കം ചില്ലീ

വില്ലിൽ കുവലയ മിഴികൾ തൊടുക്കുക

വെല്ലുക വരശരധാരിയവൻ കുഴÿ

വൈണിക നൈപുണ്യമെന്നോളമവനു ധÿ

നുഷ്‌ക്കല തന്നിലുണ്ടോ സഖീ ചൊല്ലു നീ,

നടനത്തികവെനിക്കുള്ളപോലിന്നവÿ

നടരിൽ മികവേറ്റമുണ്ടോ സഖി,

അവനെന്നു ചൊന്നവൻ അവലോകിതേശ്വരൻ, 

അർജ്ജുനനെന്നറിവീലയോ നീ?

 

ആരുഢരഥനായി ഗാണ്ഡീവധാരിയായ് 

വിമത നിഷൂദന നടന പ്രിയൻ തന്റെ

യുടൽ കണ്ടു ഞാൻ പണ്ടു മുനി മാനസങ്ങളെ 

കളിയായ് കളിച്ചതിൻ ഫലമെന്റെ രുജ പൂണ്ട കരളിന്നറിഞ്ഞൂ സഖീ,

 

ഭംഗം വരാതെന്റെ കബരീഭരമഴിÿ

ച്ചംഗപടവും ഞൊറിഞ്ഞുടുത്തുള്ള തുÿ

കുമുദിനി ശ്വേത തുഷാര മൃദു സ്മിതം തൂകിലസിക്കുന്ന ചന്ദ്രികയിൽ

തൂവൽക്കിടക്കവിരിപ്പിൻ ചുളിവിലെ പൂവുകൾ വാടിക്കരിഞ്ഞരാവിൽ

ജാലക യവനിക നീക്കി വാർതിങ്കളിൽ മുഖമൊന്നുകണ്ടവളുർവശിയും

 

ലാസ്യങ്ങൾ തത്തും ചിലമ്പൊലിയിലപതാളച്ചുവടൊലി ചിന്തിയതും

അർജ്ജനനല്ലെ ന്നറിവായ മാത്രയുപധാനവും വെടിഞ്ഞവൾ കേണതും

നീലിമ നീരായി വാർന്നതും ലോചനം ശോണിമ പൂണ്ടതുമെന്തുമൂലം?

 

ഗാണ്ഡീവചാപമോ തൂണീരമോ മദനാഭ വിതറുന്ന പൂന്തനുവോ

യുദ്ധനൈപുണ്യവും നൃത്തസാമർഥ്യവും ഒത്തൊരു പാദാരവിന്ദങ്ങളോ

പ്രാണനിൽ, പ്രണയ തന്ത്രികോർത്തമണി വീണമീട്ടിയ നിനാദവും

രാഗരാഗിണികളായുണർന്നതനുരാഗമായ് ചിതറിവീണതും

ഹർഷമുത്തുമണി പൂത്തുലഞ്ഞ തനു പാർത്ഥലാളന സുഖത്തിനായ്

നൊമ്പരംവിതറി വെമ്പലാർന്ന മതി യുർവശിക്കരുളി ദീനത

 

അമ്പിളിത്തളികയംബരേയൊളിവിലമ്പൊടന്നു കളിയാക്കയും

ഗാനമേളയതു നിർത്തി രാക്കിളികളൊത്തുചേർന്നു ചിരിയാർക്കയും

കേതകീ കുസുമ ഗന്ധമോടനിലനൊന്നു ജാലകമടച്ചതും

ഉർവശിക്കുമദനാഗ്നിയിൽ തിലജമെന്ന പോലഴലു തീർത്തിതു

 

പഞ്ചസായക ശരങ്ങളെറ്റുപുളകാംഗിയായ് തരള ചിത്തയയായ്

 

കർത്താവ്

പ്രത്യേകതകൾ

ഉർവശീ ശാപമെന്ന സന്ദർഭത്തിന്റെ നൂതന വ്യാഖ്യാനമാണീ കഥ.