അജ്ഞാതവാസമതിലിത്തനു നിൻ പ്രഭാവം 

മറ്റാരുമൊന്നറിവതിന്നൊരുപോതു മാർഗ്ഗം

ഉണ്ടാക്കിടാതെ ഗുണമാർന്നു ഭവിച്ചിടും തേ

ഇശ്ശാപമോക്ഷമതു നേടുക ചാരുശീലാ
 

പൂരൂരവസ്സിനുടെ കാന്തിയെഴും വപുസ്സും 

സംഗ്രാമപാടവമതും ത്വയി കാകയാലേ

ഉണ്ടായ ബാലിശമൊരാശയതിൻ നിമിത്തം 

ഉണ്ടായതീദൃശമതൊക്കെയു മോർത്തിടുമ്പോൾ

മതിമതി വിലാപമിതു നന്ദനാ നന്ദനീയാ

മോക്ഷം തരുന്നിതൊരു വർഷമതും കഴിഞ്ഞാൽ

ഷണ്ഡത്വമാർന്ന തനു പൂർവ്വമവസ്ഥ യെക്കൈÿ

ക്കൊണ്ടീടുമർക്കരുചി പോലെഴുമാഭയാളും

ശാപമേറ്റു സുരനന്ദനൻ വിളറി വീണിതന്നശനിയേറ്റ പോൽ

മാതൃശബ്ദമുരചെയ്‌വതിന്നു വഴി കണ്ടിടാതവനുഴന്നവാÿ

റാത്തമോഹമതിലാണ്ടു വീണു കദനക്കടൽ തിരയടിച്ചഹോ

ബോധമാണ്ടു നിജ മാതൃതുല്ല്യ യവളോടു ചൊല്ലിയിദ മർജ്ജുനൻ
 

നിൽക്കവിടെങ്ങു ഗമിപ്പൂനീയിÿ

ന്നെന്നെ നൃശംസിച്ചവനേ കുമതേ

വാഞ്ഛന വാനോളം വലുതാക്കി 

വഞ്ചന ചെയ്തു ഗമിപ്പാനോ

 

( കാലം താഴ്ത്തി )

കോർത്തുകരങ്ങൾ നന്ദന വാടിയിÿ

ലാമോദത്തോടലഞ്ഞതും

മധുരം മൃദു ഭാഷണങ്ങളാലെൻ 

മനതാരിതൾ നീ കവർന്നതും

 

കുങ്കുമപുഷ്പ പരാഗമടർത്തതു 

തിലകക്കുറിയായ് ചാർത്തിയതും

ആരാമത്തിൽ നിന്നാമ്പൽപ്പൂ 

നുള്ളിയെടുത്തണിയിച്ചതുമഖിലം

 

ഉർവശി മതി കടക്കു പുറത്തീ 

ചിത്രശാലയിൽ നിന്നുനീ,

നിസ്ത്രപ നിന്നുടെ ഭാഷ്യം മൃത മÿ

ത്സ്യങ്ങൾ സമാനം ജുഗുപ്‌സിതം

 

കാമാതുര നിൻ ചേഷ്ടകൾ ഗോഷ്ടികൾ 

എന്നിൽ കാമന യുണർത്തുമോ

വ്യഭിചരിച്ചു ദിനചരിച്ചുവാഴും 

നീയാരോ പാണ്ഡവനഹമാരോ

 

ദുർല്ലഭനർജ്ജുനനിന്നുനിനക്കു വിÿ

ലാസങ്ങൾക്കായി, മന്മഥ 

കേളികളിരവിലിരന്നു രമിക്കും, 

'കേവല' നാരികുലത്തിനു നീ

പാർത്ഥാ നിൽക്കുക പ്രേമാർത്ഥിനി ഞാൻ 

കൈവെടിയരുതേ നീ,

ശ്രുതിലയമാർന്നവിപഞ്ചിക തൻ സ്വര 

തന്ത്രികൾ പൊട്ടിച്ചീടരുതേ

എന്നന്തരംഗ ഭൃംഗങ്ങൾ തീർക്കും 

ഝംകാരങ്ങൾ കേൾപ്പീലേ

 

കല്ലിൽ കന്മദമൂറില്ലേ മുള്ളും പൂവണിയില്ലേ കാറൊളി

വിണ്ണും നിറവില്ലണിയില്ലേ, നിന്നുള്ളിൽ കനിവോലും മനമില്ലേ

 

തളരും തനു വിറ കൊൾവൂ,പാർത്ഥാ, 

മാറോടണയുക വൈകരുതേ

രാത്രിയൊടുങ്ങാറായ്, മതി, ബാലിശ

കേളികൾ മതിയാക്കുക നാം

 

ശരമന്ത്രങ്ങളുമടരടവുകളും 

അനവധിയുണ്ടു പംിപ്പാനായ്

ശസ്ത്രാഭ്യസനത്തിന്നായ് ജനകൻ 

കാത്തുവസിപ്പുണ്ടായീടാം.

 

ചിത്രസേനനാം ഗന്ധർവന്നുടെ 

നൃത്താദ്ധ്യയനത്തിന്നായ് കാലം 

അതിക്രമമാകരുതുർവശി ഞാനും 

വിടകൊണ്ടീടട്ടേ

ഇന്ദ്രാ'ജന്നു പിതൃശാപങ്ങളേറ്റസമ മുള്ളം തപിച്ചു വിറയാർന്നു

പ്രജ്ഞകളുണർന്നു ആജ്ഞകളുയർന്നു

പിതൃനിന്ദ കുലനിന്ദ യരുതർജ്ജുനാ കലുഷ 

പന്ഥാവിലരുതു തവ യാനം

 

ഒരു നൂറുഫണമുതിർത്താടുന്ന മദനാഗ്നിയവനുള്ളിലാഞ്ഞു നടമാടി

ഹൃത്തുരുകിയാളി തൃഷ്ണയുറയാടി

വെതുകിലണിഞ്ഞു മൃദുഹാസ മുഖിയായ പൃഥ

വിജയന്റെയുള്ളിലൊളിയായി

 

മദനാരീ തൻ നാമ ശതകമതു മന്ത്രിച്ചു മനമതു നിയന്ത്രിച്ചു പാർത്ഥൻ

ചേതന യുണർന്നു, ചോദന തളർന്നൂ.

സ്മരജനക,ഹരിചരണ നഖമോർത്തു മുഖമോർത്തു

വൈരികളിൽനിഏന്നമർത്യരെ പാലിച്ച

ഭൂപതിമാരുടെ ചിത്രങ്ങൾ കാക നീ

ദുഷ്യന്തരാജന്റെ ചിത്രമിതെൻ സഖി

ചിത്രലേഖാഖ്യയാ ലാലേഖിതം

 

ദിനനാഥകുലനാഥനായ ദിലീപൻ 

രഘുരാജ താതനിവനറിഞ്ഞീടുക.

ഭൂപൻ നഹൂഷനെ ചൈതന്യവാനായ് രÿ 

ചിചിരിക്കുന്നിതാ ചിത്രരഥൻ.

 

മന്നരിൽ മന്നനീ യുന്നത ശീർഷനെ

നീയറിയാതിരുന്നീടുകില്ല.

മിഥുനങ്ങളായ് പ്രേമസോമരസാബ്ധിയിൽ

എത്രസംവത്സരം നീന്തി ഞങ്ങൾ

മൂന്നു ലോകങ്ങളിൽ ആരറിയാതുള്ളൂ