വൈവശ്യഭാരാലസലോചനാം താം:
പ്രസവകാലത്തെ ക്ഷീണം കൊണ്ട്‌ മയങ്ങിയ കണ്ണുകളോടുകൂടിയ പത്നിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ച്‌ ഈ ബ്രാഹ്മണൻ അതിവേഗം ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ സദനത്തിൽ ചെന്ന് അർജ്ജുനനോട്‌ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

പദം:-ധീരനിൽ ധീരനും വീരനുമായ ഹേ പാണ്ഡവാ, ഒട്ടും താമസിയാതെ എന്റെ കൂടെ ഗൃഹത്തിലേയ്ക്ക് പോരുക. ഒഴുകുന്ന പാൽ പോലെ വെളുത്ത കീർത്തിയുള്ളവനേ, കാമസമാനാകാരാ, ശത്രുബാധയെ അകറ്റിയവനേ, പൂരുവംശത്തിന്റെ പുണ്യകീർത്തിയായുള്ളവനേ, മുൻപ് ഇവിടെവെച്ചല്ലെ തമ്മിൽ കണ്ടത്? സുന്ദരശരീരാ, ഓർക്കുന്നില്ലയോ? ധന്യശീലാ, എന്റെ പത്നി പിന്നെയും ഗർഭംധരിച്ചു. എറ്റവും സന്തോഷപ്രദമായ പ്രസവകാലവും ആസന്നമായി. അത്ഭുതപരാക്രമാ, ഒട്ടും താമസിക്കരുതേ. എനിക്ക് നിൽക്കുവാൻകൂടി ധൈര്യമില്ല. സർവ്വേശ്വരനെ വന്ദിക്കു. ദേവേന്ദ്രനേയും നമിക്കു. കരുത്തുറ്റ ചാപം എടുക്കു. നമുക്ക് വേഗം നടക്കാം.