അസ്തു തഥാ രഘുനന്ദന രാമ, സ്വസ്തി ഭവതാത്തവ നിസ്തുലവീര
സൗമിത്രേ, നീ രാമനെയനിശം കാമം ശുശ്രൂഷിക്ക സസീതം
ധർമ്മം പ്രാപ്സ്യസി ധർമ്മജ്ഞ ലക്ഷ്മണ
നിർമ്മലമാകും യശസ്സും ലഭിക്കും
ദേവദേവൻ മഹാദേവൻ, വിധിയും ദേവേന്ദ്രനും ദേവതാപസന്മാരും
നിർമ്മലമാകും ബ്രഹ്മമാം തേജസ്സാം ചിന്മയൻ രാമനെ അർച്ചിക്കുന്നല്ലോ?

(സീതയോട്)
മാ കുരു സീതേ, രാമേ, കോപം മാനിനീമൗലേ ജാനകീ ബാലേ
ലോകാപവാദമതില്ലാതെയാക്കുവാൻ നാകാലയനാഥനാകിയ രാമൻ
അഗ്നിപ്രവേശത്തെച്ചെയ്യിച്ചു നിന്നെ സൽകൃതേ ജാനകീ സീതേ സുമതേ!

ഹാ രാമ മോഹവിവശോസ്മി മഹാന്ധകാരേ
ഹാ പാതിതസ്സപദി കേകയ രാജപുത്ര്യാ
ഹാ കുത്രവാ ചരസിലക്ഷ്മണ ജാനകീഭ്യാം
ഹാ കുത്ര വാ വസതി കാനനമദ്ധ്യേദേശേ

കുരംഗലോചനാകുലങ്ങള്‍ മോഹിക്കും സുമംഗലമായിവിളങ്ങുമാനനേ
കുരംഗനാഭിയാലലങ്കരിച്ചതും ഏണാംകതെന്നില്‍കളംകമെന്നപോല്‍
അനംഗനെപ്പണ്ടുകുരംഗധാരിപോല്‍ തുരഗമോടതിഭയംകരങ്ങളാം
മതഗജാദിസഞ്ചയങ്ങളെയെല്ലാം ശരങ്ങള്‍കൊണ്ടുയുദ്ധരംഗേകൊന്നീടും
ഭുജംഗങ്ങള്‍പോലെഭുജങ്ങളുംമാലാകുലങ്ങളാലേറ്റംവിളങ്ങുംകണ്ഠവും
ഉദരശോഭയുംമണിരശനയുംജലരുഹരുചിരുചിരപാദങ്ങള്‍
തവരഘുവരരുചിരമാന്ദേഹം അരികേകാണ്മാനായ്വരുമേസംഗതി
 

വാരിവാഹസമാനചാരുതമാലതുല്യകളേബരന്‍
ഘോരകാനനം പൂക്കുപാറയില്‍പാദചാരണഞ്ചെയ്യുനേനാ
ആതപത്തില്‍നടന്നവന്‍തനുസ്വിന്നമായുലയുന്നിതോ
പാതിതൊബതകെകെയീശഠബുദ്ധിയാലഹമസ്മിഹാ!
വീതഖേദംശിരസ്സില്‍' മൌലിയണപ്പതിന്നഹമോര്‍ക്കയാല്‍
സാധുപാലകരാഘവന്‍ ജടചൂടിയോ ബതമേസൂതന്‍
 

പോയിനിസഹരാമനോടവനെങ്ങുപോയതുചൊല്‍കെടോ
ജായയോടുസസോദരോമമസൂനുരാഘവനിന്നയെ!

ഹാഹാകാമിനി ദുര്‍ഗ്ഗണേഗുണനിധീരാമോഗതോവാവനം
ദേഹാര്‍ത്തിംകിമുവച്മിഭാഗ്യരഹിതഃക്രൂരോജ്ഞചൂഢാമണിഃ
രാമന്‍ലക്ഷ്മണനോടുപോമൊരുവിധം പീഢിച്ചുകൊണ്ടെങ്കിലും
രമ്യാസീതയിതെങ്ങിനേ വനതലേ പോകുന്നുചന്ദ്രാനനാ

ഹാഹഹാബലേതവഫലംകിമിതിനാല്‍
എത്രനാളുണ്ടഹോപുത്രരില്ലായ്കയാ-
ലെത്തീടുമൊരത്തല്‍ കളയുന്നതനയം
ചിത്രമഭിഷേകമതുചെയ്യിച്ചു കാണ്‍മിതിനു
ചിത്തമതുവെയ്ക്കെടോമത്തഗജഗമനേ
നിങ്ങളെല്ലാര്‍ക്കുമീവനിംഗിതമറിഞ്ഞുടന്‍
മംഗലാകരന്‍ കരുണാപാംഗശീലന്‍
തുംഗരിപുസംഘഹരനംഗജമനോഹരന്‍
തുംഗബലധൈര്യവാന്‍ പങ്കജമുഖന്‍
പുണ്ഡരീകാക്ഷനെ വനത്തിലാക്കീടുവന്‍
കണ്ടവര്‍ മനസ്സിലും ഇണ്ടല്‍ പെരുകും
രണ്ടുവരമുണ്ടതിനുവേണ്ടുവതുകേള്‍ക്കെടോ
കുണ്ഠതയതെന്നിനിനവുണ്ടുതരുവന്‍
കൈകേയിരാമനെ വനത്തിലാക്കീടുവാന്‍
അയ്യോ നിനയ്ക്കൊല്ല കൈതൊഴുതീടാം

തന്നീടുവെനിന്നുതവഞാന്‍ ചൊല്ലീടുകില്‍ നിന്മനോരഥമഖിലവും
മന്നില്‍ മധുവാണികള്‍തൊഴും അന്നനടവെന്നൊരുമനോജ്ഞഗമനേ
 

സ്വാന്തമതിലെന്തുമധുരേ ചിന്തിച്ചുഹന്ത! കുപിതാസിനീയും
ചിന്തിതമശേഷമധുനാചൊല്‍ മമപന്തണിപയോഗധരേനീ

ഇത്ഥന്തമ്മില്‍ പറഞ്ഞങ്ങലറിമുറവിളിച്ചിട്ടിരിക്കും ദശായാം
ചിത്താമോദേനരാജാജരഠനവള്‍ഗൃഹേചെന്നു പൂത്തുതടാനീം
ബദ്ധപ്പെട്ടങ്ങുകാണാഞ്ഞുടനുദിതമഹാതാപഭാരേണവേഗം
ഗത്വാകോപാലയത്തില്‍ പ്രിയതമയെയവന്‍ കണ്ടു ബാഷ്പേണചൊന്നാന്‍

എന്തുതവകോപമധുനാചൊല്‍കമമ ചന്തമിയലുന്നവദനേ
ബന്ധുരശശാംകസമമാന്നിന്‍റെ മുഖം എന്തധികമരുണമാവാന്‍
ഹന്തപൊടി തന്നിലിവിടെയെന്തുഘന കുന്തളമഴിച്ചുപിരള്‍വാന്‍
രാമനഭിഷേകമിപ്പോള്‍ ചെയ്വതിന്നു നാമവിടെയാശുപോകാ
മാമുനികള്‍ വന്നുസകലാം  കോപ്പുകളും താമസമില്ലാതെകൂട്ടി
കാമിനിജവേനവരിക എഴുന്നേറ്റുകോമളസരോജനയനേ
 

എങ്കിലിനി നിങ്ങള്‍ മുനിപുംഗവനെ വേഗാല്‍
മംഗലതപോനിധിവസിഷ്ഠനെവരുത്തു
അംഗകുരുവംഗഗകലിംഗനൃപരീനാം
അംഗവരചാരരെയയയ്ക്കവിരവോടെ