ലക്ഷ്മണന്‍ചൊന്നവാക്യം കേട്ടുടന്‍രാമചന്ദ്രന്‍
തല്‍ക്ഷണം സോമവാക്യൈശ്ശാന്തമാക്കീതുരോഷം
അക്ഷിതീന്ദ്രന്തദാനീംസന്നിധൗചെന്നുനത്വാ
ദക്ഷനാംരാമനോടേപീഡയാസാകമൂചേ

നൃപമണിയായ ഭവാനീവിപിനേവരുവതിനെന്തൊരുമൂലം
അപഗതമതിയാം കൈകേയിയുടെ
വചനാലിതുതവനഹികരണീയം
സഹജകരോമിതവാനതിം
താരണിയാകിയഗഗനേവിലസിനതാരാനായകനാംനീ
ദൂരെയകല്‍കയിനാലെജനകന്‍
ത്രിദിവപുരേപോയി അയിനംവീര  
നീര്‍കോരിയെഴും കാര്‍മേഘംപോല്‍
പാരംതെളിവുള്ള ചാരുതരാംഗ
പാലിപ്പാനായ ചലാധമധുനാ
നിര്‍ജ്ജീതരിപുകുലകരുതുകഹൃദയം  
 

താപസശിരോമണേരാജ്യേവരുത്തുവാന്‍
രാഘവനെയിന്നുപോകുന്നേന്‍
ഭൂപകുലമൌലിയല്ലൊ ഭൂമിപാലനിനി
അന്തംഗതേദശശതാംഗേ
 

കേകേയനരേന്ദ്രനോടുപോയിരുന്നേനയെ
കേവലമിതൊന്നടിയനറിയേന്‍
ചിത്തമദമുള്ളസുരദാരണബലംജനക-
നത്രിദിവലോകമതിലായി
 

ഭരതവചനമേവംകേട്ടുടന്‍വ്യാധനാഥന്‍
കരുതിമതിയില്‍മോദംപൌരലോകാനശേഷാന്‍
വിരവൊടുപുളിനാന്താലക്കരെയ്ക്കാക്കിയപ്പോള്‍
ഗുരുതപമൊടുവാഴുംമാമുനിന്തേദദര്‍ശൂഃ

മുനിവരഭരദ്വാജതവചരണപങ്കജം
വിരവോടിഹവന്ദേസമോദം
മനുതിലകനെവിടെവസതിമേ
മാമുനേ! കരണയൊടുവദകാനനാന്തേ

വാട്ടംകൂടാതെശൌര്യാകരഗുഹവചസായുദ്ധസന്നദ്ധരാകും
കാട്ടാളന്മാര്‍പുളച്ചങ്ങിനെയണിയണിയായ്വന്നണഞ്ഞോരുനേരം
പെട്ടെന്നുള്‍ച്ചൂടിനോടേഭരതനമലനാമഗ്ഗുഹംമുന്നമേതാന്‍
കോട്ടംകൈവിട്ടുചൊന്നാന്‍ കുലചിലകള്‍കുലച്ചുള്ളതെല്ലാമൊഴിച്ചു.

ശൃണു!മമവചനംഗുഹശൂരതരനി
മന്നവന്‍ദശരഥഭൂപന്‍മരിച്ചുപോയീയിന്നു
രാഘവനെഞാനാനേതുംയാമി
നിന്നോടമര്‍ചെയ്വാനല്ലവന്നിഹഞാനും
എന്നുടെജനനിയാംകൈകേയിരഘുവീരം
വന്യവൃത്തിയാക്കിയതൊന്നുമറിയേനഹം
എല്ലാരുമധുനാനല്ലവില്ലാളിരാമന്‍
കല്യാണലായമായ പല്ലവദത്തെക്ക-
ണ്ടല്ലലൊഴിപ്പതിന്നായല്ലോപോകുന്നുഞങ്ങള്‍
 

ജനനിനിനക്കിതുവിഹിതംതന്നെ നിന്‍ജനനീവഴിതന്നെ
ഏവനൊരുത്തനുരാമന്‍വിപിനേപോവതുതെളിവതുഭൂമൗ
ധരണിപനെക്കൊല ചെയ്വതിനായിക്കരുതിയിതിനെമനതാരില്‍
ഇഹസകലംചെയ്തയിപോകുന്നേന്‍ഗഹനേരാമസമീപേ.