ഭരതവചനമേവംകേട്ടുടന്‍വ്യാധനാഥന്‍
കരുതിമതിയില്‍മോദംപൌരലോകാനശേഷാന്‍
വിരവൊടുപുളിനാന്താലക്കരെയ്ക്കാക്കിയപ്പോള്‍
ഗുരുതപമൊടുവാഴുംമാമുനിന്തേദദര്‍ശൂഃ

മുനിവരഭരദ്വാജതവചരണപങ്കജം
വിരവോടിഹവന്ദേസമോദം
മനുതിലകനെവിടെവസതിമേ
മാമുനേ! കരണയൊടുവദകാനനാന്തേ