ശ്ലോകം
നന്ദിഗ്രാമേഥ രാമൻ ഭരതഭവനമേവാഭ്യഗാൽ കൗതുകേന
താവന്മുക്ത്വാ ജടാസ്തേ ദശരഥതനയാസ്താമയോദ്ധ്യാമവാപുഃ
സുഗ്രീവായ സ്വഗേഹം വിരവിനൊടു തദാ ദർശയിത്വാ സമേതം
താതാവാസം മഹാത്മാ രഘുകുലതിലകം കൈകയീസൂനുരൂചേ.

നാമെല്ലാമങ്ങ് ചെന്നിനി രാമനെ വന്ദിക്കവേണം

സന്മതേ നീ വാനരപുംഗവ,  തേരിൽ മാനവേന്ദ്രൻ കാണാകുന്നു
ജാനകിയും ലക്ഷ്മണനും സേനകളും കാണാകുന്നു
സന്മതേ, നീ കാൺക രാമപാർശ്വങ്ങളിത്തന്നെ നില്പവരാരു ചൊല്ലുക!

നേരുതന്നെ കപിവീരാ ശ്രീരാമൻ വരുന്നുവല്ലോ

ശ്ലോകം
ഇതി പവനജവാക്യം കേട്ടു മോദേന രാജാ
പുരമഥ ലസമാനാം താം വിതാനിച്ചയോദ്ധ്യാം;
ജനനിഭിരഥ പൗരൈർദ്രഷ്ടുകാമസ്സ രാമം
ഗുഹനിലയസമീപം പ്രാപ്യ ചൊന്നാൻ തമേവം.

പദം
സന്മതേ, നീ കേൾക്ക സാധോ, ചിന്മയാകൃതേ
കുത്ര രാമചന്ദ്രൻ നീയസത്യമത ചൊല്ലിയോതാൻ.

കപിവീര, രഘുവീരൻ ഇവിടെനിന്നു പോയാറെ
ഭൂപൻ ചരിച്ചതെല്ലാമുരചെയ്ത്കെന്നോടു

നീവരുമളവും പാദുകയുഗളം
നന്ദിഗ്രാമെവെച്ചുവസിക്കാം
(വൈരികരീശാനനേ! രാരാജന്‍മൃഗനായകരാജന്‍)
 

അധിപനുനീയിക്കാട്ടില്‍വസിച്ചാ-
ലധികാരമ്മേപാരിന്നുണ്ടൊ
(വൈരികരീശാനനേ!രാരാജന്‍മൃഗനായകരാജന്‍)
 

നാഥഭവാനീവിപിനേവാണാല്‍
വീതവ്യസനം സഹവാഴുംഞാന്‍
(വൈരികരീശാനനേ! രാരാജന്‍മൃഗനായകരാജന്‍)

ഭരതഗദിതാര്‍ത്താംകേട്ടുരാമന്‍സപീഡം വിരവൊടുവിധിപൂര്‍വംസര്‍വകര്‍മങ്ങള്‍ചെയ്തു നരവരരടികൂപ്പുംധീരനാംരാമനോടേ പരിജനമൊടുസാകംകൈകയീസൂനുരൂപേ. വൈരികരീശാനനേരാരാജന്മൃഗനായകരാജന്‍ താതോയാതോദനുജാരിപുരോ ജേതാരീണാം നീതാൻ രാജാ