വനചര തവ കുലമതിലുണ്ടു വായു-
തനയനായ്ക്കപികുലവരനാകും
ഹനുമാനാകിയ മമ സഹജനെ നിനച്ചെന്റെ
മനതാരില്‍ മടി നിന്നെക്കടന്നുപോവതിനിപ്പോള്‍
          
കുമതേ കാലം
കളയാതെ ഗമിച്ചാലും
കപിവരവഴിയീന്നുകുമതേ

ഉലകിതില്‍ ബലവാന്‍ ആകിയ ഭവാനെന്നെ
വിലംഘിച്ചു വിരവോടു ഗമിച്ചാലും
കലുഷതയതുകൊണ്ടു നഹി മമ മനതാരില്‍
അലസരില്‍ കൃപ തവ കുലധര്‍മ്മമറിഞ്ഞാലും

രൂക്ഷാക്ഷരൈരിതി മുഹുര്‍മ്മുഹുരാക്ഷിപന്തം
വീക്ഷന്നഥാര്‍ദ്ധവനിനിമീലിതചക്ഷുഷാ തം
പ്രക്ഷീണശക്തിരിവ വേപഥുമാന്‍ വിലക്ഷോ
ദക്ഷോപി ദീനവദുവാച തമൃക്ഷനാഥഃ
 
പല്ലവി
നൃപതേ ഞാനും ഉപചാരാദികള്‍ ചെയ്യാ-
ഞ്ഞതിനാലരുതു കോപം നൃപതേ
 
അനുപല്ലവി
ജരകൊണ്ടു നടപ്പാനും അരുതാതെ വലഞ്ഞുഞാന്‍
ചിരകാലമിഹവാഴുന്നതു ഭവാനറിഞ്ഞാലും
 
ചരണം 1
നരന്മാരിലൊരുവനുമിതിലൂടെ വഴി
നടപ്പാറില്ലതു വീര ധരിച്ചാലും
സുരജനപരിഭവം വരുമിഹ ചരിക്കിലോ
നരവര വിരവോടു പുരമേവ ഗമിച്ചാലും

[[ അവനീകന്മാരായുള്ളോരവനീശനിഗ്രഹാർത്ഥം        
അവതരിച്ചെന്നുള്ളതും അറിഞ്ഞേനെന്നാലും        
അവസരമതുവേണം അടിയങ്ങളെ രക്ഷിപ്പാൻ        
അവമാനമെത്രകാലം അനുഭവിക്കേണ്ടു നാഥാ    
കുത്സിതമായ മത്സ്യകൂർമ്മാദികളായതും    
വത്സപാലനംചെയ്തു വനത്തിൽ നടന്നതും    
മാത്സര്യമാർന്നുള്ളോരു മാതുലനെക്കൊന്നതും    
ചിത്സ്വരൂപ നിൻ ഭക്തവാത്സല്യമല്ലോ നാഥ    
നിൻ കൃപയുണ്ടെന്നാകിൽ നിരൂപിച്ചതു സാധിപ്പാൻ    
സങ്കടമുണ്ടോ ഭുവി സകലലോകർക്കും
കിങ്കരരാം ഞങ്ങളിൽ കൃപയില്ലാത്തതിനാലെ    
പങ്കജേക്ഷണ പാരമുഴന്നീടുന്നു ]]

അഥ സമാഗതമാശു വിലോക്യ തം
മധുരിപും സഹലിം സമഹോക്തിഭിഃ
അജിതമാശ്രിതകല്പതരും ഹരിം
നിജഗദേ പ്രണിപത്യ പൃഥാസുതഃ

ചരണം 1
ശരണം ഭവ സരസീരുഹലോചന
ശരണാഗതവത്സല ജനാര്‍ദ്ദന
[[ ശരദിന്ദുവദന നരകവിഭഞ്ജന        
മുരദാനവമഥന ജനാർദ്ദന
         
ജയ ജയ ഗോവിന്ദ ജയ നാഥ മുകുന്ദ    
ജയ ജയ ജനിതാനന്ദ ഹേ ജനാർദ്ദന ]]


ചരണം 2
കൌരവന്മാരുടെ കപടംകൊണ്ടിങ്ങനെ
പാരം വലഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ ജനാര്‍ദ്ദന