സുന്ദരീപരിണയാന്തരേ സപദൈ കോപയന്തമപി പൂർവ്വജം

സ്കന്ദതാതശുചിലോചനോപമവിലോചനം മധുരഭാഷിതൈഃ

സാന്ത്വയന്തമരവിധനേത്രമഖിലേശ്വരം ശ്രിതപരായണം

തുഷുവുഃ പ്രമുദിതാശയാ ഇതി പൃഥാസുതാത്മജനുഷോദരം
 

അന്തരമെന്നിയേ കേൾപ്പിനേവമെൻപക്ഷം

അന്തരമെന്നിയേ കേൾപ്പിൻ!
 

ഉഗ്രപരാക്രമി മാരുതി സത്യാൽ നിഗ്രഹിയാതിവനെത്തരസാ നാം

വിഗ്രഹമതിലിഹ വെന്നു വിവാഹം

വ്യഗതഹീനം ചെയ്‌വതു യോഗ്യം

ദ്രുപ്യൽപാദാതകോലാഹലകലിതജനസ്തോമ‌മായാന്തമേനം

ദുർവ്വാരോദ്ദാമവീര്യം രവിജസുരനദീസൂനുമുഖ്യൈഃ പരീതം

സീമാതീതപ്രതാപം കനകമണിരഥാധിഷ്ഠിതം നാഗകേതും

ദൂരാൽ സം‌പ്രേക്ഷ്യ രക്ഷോപതിരിതി സഹജാവബ്രവീൽ സപ്രരോഷം
 

ഇത്ഥം മാതൃനിയോഗതഃ പ്രചലിതൗ തൗ ജിഷ്ണുഭീമാത്മജാ-

വുദ്യുദ്ബാഹുയുഗാർഗ്ഗളീവിഫലിതപ്രത്യർത്തിയുദ്ധോദ്യമൗ

ത്രൈലോക്യപ്രഥിതപ്രതാപമഹിതം രുദ്ധാദ്ധ്വദേശം പദാ

പ്രേക്ഷ്യ ക്രൂരമിരാവദാഖ്യമധികക്രോധാദിതി പ്രോചതുഃ
 

എങ്കിലോ ഞാനഭിമന്യു ശങ്ക വേണ്ടാ പാർത്ഥപുത്രൻ

വൻകൃപയെങ്കലുണ്ടാവാൻ നിൻകഴൽ വന്ദേ

പോരിനായ്‌വന്നവനെങ്കിൽ പോരതു ചെയ്തുകൊണ്ടാലും

ഭീരുവെങ്കിൽ വൈകിടാതെ ദൂരവേ പോക

പുഷ്ട്യാ നൽചെവി പൊട്ടുമാറു സഹസാ വെട്ടുന്നിടിപ്രാഭവം

പെട്ടെന്നൻപൊടു തട്ടുകേട്ടു പണിയും രുഷ്ടാശരൻ ഭാഷിതം

കേട്ടർജ്ജുനി ബദ്ധരോഷമുടനേ ഞെട്ടീട്ടുണർന്നാദരാൽ

ശിഷ്ടൻ പാർവ്വതിയെ സ്മരിച്ചു തടയും വാളോടുകൂടൂചിവാൻ
 

പെരുത്തപർവ്വതത്തിനൊത്തഗാത്രമിന്നു ധാത്രിതന്നി-

ലുരത്തവൃക്ഷമിവ പതിക്കുമത്ര കാൺക നീയെടാ!
 

പതഗവരനൊടുരഗമൊരുവനതിതരാമെതിർക്കിലവനു

മതിയിൽ വരുമോ ഭയമൊരൽപ്പമതു നിനയ്ക്ക നീയെടാ!

ചീർത്തഗർവമോർത്തു സത്വരം കയർത്തെതിർത്ത നിന്റെ

മൂർത്തി കൂർത്തപത്രി(പത്രി=ശരം)കൾക്കുഭക്തമോർത്തുകൊൾകെടാ!
 

ധൂർത്തകീടരാക്ഷസാധമാ നിന്നെയുന്നു മൃത്യുവിന്നു നൽകുവൻ ദൃഢം