സ്വാന്തമതില്‍ ചിന്തിക്കുന്നനേരം തന്നെ ഭവ-
ദന്തികേ വന്നീടുവന്‍ ഞാന്‍ വൈകിടാതെ

കാല്‍ക്ഷണം വൈകാതെ നിങ്ങളെയിന്നു
കഴുത്തിലെടുത്തുടനെ ഭുവി
കാംക്ഷിതദിക്കില്‍ ചരിപ്പിച്ചീടാമല്ലോ
കാമഗനാകിയ ഞാന്‍
          
 
തിരശ്ശീല

ഉക്ത്വൈവമേവ മഹിഷീം മഹിതാനുഭാവ-
ശ്ചിത്തേ ഘടോല്‍ക്കചമചിന്തയദാത്മജം തം
നക്തഞ്ചരോപി സഗണൈസ്സമുപേത്യ പാര്‍ത്ഥാന്‍
നത്വാ പദേ പിതരമിത്ഥമുവാച ധീരം
 
പല്ലവി
പുത്രനായുള്ള ഘടോല്ക്കചന്‍ തവ
പാദയുഗം തൊഴുന്നേന്‍ മാം