പേശലാനനേ കാൺക കാന്തനെ ക്ഷ്മാശശാങ്കനെ

ക്ളേശമകലെ നീക്കി കേശവ പൗത്രനുമായി

ആശയ്ക്കൊത്ത ലീലകൾ ആശു നീ തുടങ്ങുക

 

പശ്ചിമാംബുധിമദ്ധ്യേ സാശ്ചര്യം വിളങ്ങുന്ന

അച്യുതവാസോജ്ജ്വലദ്വാരകാപുരേ
 

വിശ്വസ്തനായ് ഉറങ്ങും വിശ്വൈകനാഥ പൗത്രം

വിശ്വത്തിലാരും ബോധിയാതിങ്ങു കൊണ്ടുപോന്നേൻ

 

തോഴിമാർ പോലും കൂടി ബോധിക്കരുതീ വൃത്തം

ദൂഷണാന്വേഷികൾ ഏഷണി കൂട്ടും
 

രോഷിക്കും താതൻ കേട്ടാൽ ഘോഷിക്കും ദുർജ്ജനങ്ങൾ

ദോഷമില്ലേതും ബാലേ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നുകൊണ്ടാൽ

യോഗബലം കൊണ്ടവനെ കൊണ്ടു-

വേഗമോടു വരുവൻ സദനേ
 

 

 

തിരശ്ശീല

 

ചിത്രപടലമിതു ബാലേ കാൺക
ചിത്രക വിലസിത ഫാലേ

സുരപരിവൃഢരിഹ ചാരേ കാൺക
സുരുചിര ഘനകചഭാരേ

സുമുഖി ദനുജരിതാ സർവ്വേ രൂപ-
ശമിത സുരയുവതി ഗർവ്വേ

സോമാന്വയഭൂപന്മാരിവർ
കാമോപമ രൂപന്മാർ

വസുദേവനും ഇതാ ചാലേ കാൺക
ഹസിതാപാംഗീ (-അസിതപാംഗി എന്ന് പാഠഭേദം)  സുശീലേ

സുദതി വിലസതി മുകുന്ദൻ കാൺക
സൂദിത സുരരിപുവൃന്ദൻ

കിം കിം അഹോ സഖീ സങ്കട രുദിതം?

കിംകൃതമിന്നിദം അയി തേ?

 

മങ്കമണേ പുനരെന്നോടു ചൊൽവാൻ

ശങ്കയൊരൽപ്പവും അരുതേ

 

കന്യകയാം തവ കാന്തസമാഗമം

ഇന്നിത സംഗതി നിയതം
 

ധന്യേ നിന്നുടെ ഹൃദയമഴിച്ചൊരു

ധന്യനവൻ പുനരേവൻ?
 

മന്നിടമതിലൊരു പുണ്യതമൻ കിമു?

കിം ദിതിജൻ? കിമു ദേവൻ?

പോരും പോരും വിഹാരമിനി

പോക ശയാനായ നാം

മതി മതി വിഹാരമിതി അതിമധുര വചനേ

അധികതരം ആയാസം അധുനാ ഭവിച്ചു തേ
 

തലമുടി അഴിഞ്ഞതും തിലകമിതു അലിഞ്ഞതും

മുലയിണ ഉലഞ്ഞതും പലതുമിതി കാൺകയായ്

സുന്ദരിമാർമണി ബാണനന്ദിനിയും സഖീ-
വൃന്ദമോടങ്ങൊത്തുചേർന്നു ഭംഗിയോടെ

ചന്ദ്രകര രഞ്ജിതമാം ചന്ദ്രശാലോപരി-
ചന്ദ്രമുഖി ചെന്നു കളിയാടി മന്ദം

ആളിമാർ നടുവിൽ പന്തും ആടിക്കൊണ്ടങ്ങിനെ
മാളികമുകളിൽ വിളയാടി നീളേ

കുന്തളബന്ധം അഴിഞ്ഞതിടങ്കൈ
കൊണ്ടു താങ്ങിക്കൊണ്ടും