നരവര, ദേവകൾതന്നതിപ്പായസം

തരുവാനായ് നിനക്കിന്നു ധരണിപമൌലെ,

വിരവൊടു ഭാര്യമാർക്കിതിനെ നൽകുക നീ

നരശാർദ്ദൂല , നിനക്കു തനയരുണ്ടാകും

ഭഗവൻ പ്രാജപത്യ , സ്വഗതമസ്തു തേ

സുഖമരുളുക മമ നൌമി നിൻ പാദം

മംഗലാലയ മഹാഭാഗ ! നിന്നെക്കണ്ടു

സഫലമായെന്നുടെ കണ്ണിണയിന്നു .

 

സുരുചിരകളേബര , തരണിസങ്കാശ !

രാജമാനവദന, രാജരജശേഖര ,

രാജീവായതേക്ഷണ, ദശരഥ , വീര !

പ്രജാപത്യനാകുന്ന നരനാകുന്നു ഞാൻ രാജൻ

ദേവശാസനത്താല്‍ വന്നേനിങ്ങു

നൃപതേ, മഹാഭാഗ, ദശരഥ, സുമതേ ,

പുത്രകാമേഷ്ടി ചെയ്കകൊണ്ടിദാനീം

അത്ര നിന്മനോരഥം സാധിക്കുമല്ലോ      

പുത്രർ‍ നാലുപേരുണ്ടാമിനി നിനക്കുടനെ

ചിത്തപീഡയെന്നിയെ സ്വൈര്യമായ് വാഴാം

അത്തലുമൊഴിഞ്ഞീടും ലോകങ്ങൾക്കെല്ലാം

സത്യമിതെന്‍റെ വാക്കുറയ്ക്ക നീ ഹൃദയേ

ലക്ഷണം ശുഭമായിക്കാണാകുന്നിവിടെ

ദക്ഷിണമാർഗ്ഗമായി ജ്വലിക്കുന്നു ദഹനൻ‍

പക്ഷീന്ദ്രവാഹനന്‍തന്‍റെ കടാക്ഷത്താൽ

ദേവകളെ നിങ്ങൾ‍ പീഡിക്കവേണ്ടാ

രാവണനെ ഞാൻ‍ കൊന്നീടുന്നുണ്ട്

 

ശോചിച്ചീടോല്ലാ ശോചിച്ചീടോല്ലാ

തൽബന്ധുജനത്തെയും പുത്രപൌത്രരെയും

സത്വരം കൊന്നീടുന്നുണ്ട് ഞാൻ തന്നെ  

അവനിയിൽ ദശരഥൻ തന്‍റെ തനയനായ്‌

അവതരിച്ചീടുന്നേനിന്നുതന്നെ ഞാൻ

 

ദേവകളെല്ലാവരും വാനരരായി

അവനിയിലവതരിച്ചീടേണമല്ലോ

ജയ ജയ സാരസലോചന , നാഥ , ജയജയ സാധുജനാശ്രയ , ദേവ !

മാധവ പാഹി മാധവ !

രാവണനായ നിശാചരനീചൻ

ദേവകളെയെല്ലാം പീഡിപ്പിക്കുന്നു    

അതിനു നീ സ്വാംശത്തെ നാലാക്കിച്ചെയ്തു

സുതരായി ജനിക്കേണം ദശരഥൻ തനിക്കു

 

അല്ലായ്കിൽ‍ ദേവകളെയെല്ലാം നിശാചരൻ

 വല്ലാതെ ബാധിച്ചീടും നികാമം 

 

അവതരിച്ചു നീയവരെയും കൊന്നു

അവനീഭാരവും തീർത്തുവരേണം ദേവലോകേ

ദേവകളോടു ധാതാവേവമങ്ങേകുമപ്പോൾ

സരസനയനൻതാനാഗമിച്ചു ജവേന

താവദധികമോദാൽ‍ തൽപാദാന്തേ നമിച്ചു

സാദരമഥ ധാതാ ചൊല്ലിനാൻ‍ വിഷ്ണുമേവം

ഇന്ദ്ര , രാവണനു ഘോരവരങ്ങളെ ചിന്ത തെളിഞ്ഞു നൽകി മുന്നം

സന്തതമൊരൊഴിവുമില്ലയെന്നാലെ

അനന്തശായിയാലെയുള്ളെന്നതു നൂനം

പോക നാമിനി ക്ഷീരാബ്ധി തന്നിൽ‍

മാനുഷനായിനിയവതരിച്ചു വിഷ്ണു കൗണപരെയെല്ലാം കൊല്ലും

മാനസതാപത്തെച്ചെയ്കവേണ്ടാ നിങ്ങൾ

നൂനമിതിനൊഴിവുണ്ടാക്കും ഗോവിന്ദൻ‍