ശ്ലോകം:0

“ചേദിരാജാവായ ശിശുപാലനാണു തന്നെ നൽകാൻ പോകുന്നത് “ എന്ന് സ്നേഹമുള്ള ഒരു സഖി രഹസ്യമായി പറഞ്ഞറിഞ്ഞ രുഗ്മിണി സങ്കടം സഹിക്കാനാവാതെ കണ്ണുനീരിൽ കുളിച്ച കുചകുംഭങ്ങളോടെ ശ്രീകൃഷ്ണനെ ഓർത്ത് വിലപിച്ചു.

 

പദം:-

ദൈവമേ ഞാനിപ്പോൾ എന്തു ചെയേണ്ടു? കഷ്ടം ഇങ്ങനെ വരുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല. കുട്ടിക്കാലം മുതൽക്കുതന്നെ “ദേവകീനന്ദനനാണ് എന്റെ പ്രാണനാഥൻ“ എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചിരുന്നു. എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ എല്ലായ്പ്പോഴും വസിക്കുന്ന പ്രിയതമൻ എന്റെ വൈവശ്യം അറിയാതിരുന്നത് എന്തേ? അല്ലയോ ചെന്താമരക്കണ്ണാ, കരുണാനിധേ, അവിടുന്ന് എന്നിൽ കരുണ ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ എനിക്കിന്ന് ആരാണു ആശ്രയം?  “നീ ചെന്താമരാക്ഷനോട് ചേരും“ എന്ന് ബ്രാഹ്മണർ പറഞ്ഞത് അസത്യമായ് വരുമോ? ഇന്ദുചൂഡപ്രിയേ ഭവാനീ, നന്ദാത്മജൻ എന്റെ ഭർത്താവായി വരുവാൻ ഞാനിതാ വന്ദിക്കുന്നു.)