പാഞ്ചാലി തന്നിലല്ലോ കൗതുകം
വഞ്ചനയെന്നോ,ടെല്ലാം നാടകം
ഇജ്ജനമെല്ലാം ചൊല്ലി ദൂഷണം!
ലജ്ജയില്ല, കാന്തനെന്തും ഭൂഷണം
ആളിമാര്‍ പറഞ്ഞെന്നോടു താവക-
കേളികള്‍ കാമ്യകവനേ, കാമുക!
ദ്രൗപദിയെ വിജനേ, നീ അപഹരിച്ചതും
ആപത്തറിഞ്ഞു പതികള്‍ വീണ്ടെടുത്തതും
നിന്നോടേറ്റതും, നീ തോറ്റതും, നൃപാ-
പിന്നീടേറ്റം നിന്ദ ചെയ്തയച്ചതും.