കാന്തനെനിക്കു നീയെന്നല്ലൊ ഞാൻ

സ്വാന്തേ ചിന്തിച്ചിവിടെ വന്നു മോദേന

എന്തുപറകിൽ പോകവല്ലേ ധന്യകാന്ത

നിന്നാണെയിവിടെ നിന്നു

ഓരോന്നു പറഞ്ഞെന്നെ വെടികിലോ പിന്നെ

ആരോടു പറയുന്നെന്നല്ലൽ ഞാൻ?

പാരാവാരഗംഭീര വൈകാതെ എന്റെ

പരിണയം കുരു വീര സുകുമാര

അങ്ങുപോവതിന്നുരചെയ്യൊല്ലാ രാമൻ

ഇങ്ങു വരുവാനരുൾചെയ്തല്ലൊ

മംഗലാകൃതേ മാരൻ എന്മീതിലതിതുംഗശരമാരി ചൊരിയുന്നു

മല്ലികാശരനൊടു തുല്യനെ നൃപതല്ലജ ചൊല്ലെഴും വില്ലാളിയേ

നല്ലോർമണിയേ നീ മേ പതിയാവാനല്ലോ

രാമൻ നിന്നൊടു ചൊൽവാനരുൾചെയ്തു

സൗമിത്രി ചൊന്ന മൊഴികേട്ടു നിശാചരീ സാ

രാമന്തികം സപദി പുക്കു ജഗാദ വൃത്തം

രാമേക്ഷണാ നിഗദിതാ രഘുപുംഗവേന

തം മാഗധേന്ദ്രതനയാതനയം ബഭാഷേ
 

അയ്യോയിതു ചെയ്യാതെ മാം കൈവെടിഞ്ഞീടൊല്ലാ

മയ്യിൽ നിന്നിൽക്കൊണ്ടു ഞാനും പൊയ്യല്ലേതുമേ

മല്ലികാസായകനെന്നെക്കൊല്ലുമിന്നുതന്നെ

വല്ലഭനായില്ലായ്കിൽ കല്യാണാലയ

ഭർത്താവില്ലാത്തതിനാലേ മത്തഗജഗാമിൻ

ചിത്തമോദമോടു വന്നു കണ്ടു നിന്നെ ഞാൻ

കാനനത്തിൽ വാണീടുന്ന മുനിനാരിയല്ലാ

വാനവർനാരിയുമല്ല നാഗിയുമല്ല

മാനുഷജാതിയിലൊരു മാനിനിയല്ലോ ഞാൻ

കാനനേ വന്നു നിങ്ങളെ കാണ്മാനായിത്തന്നെ

രാമൻ പറഞ്ഞ മൊഴി കേട്ടു നിശാചരീ സാ

സൗമിത്രിതന്റെ സവിധേ നടകൊണ്ടു വേഗാൽ

കാമാതുരാ മധുരകോമളവാക്കിനാലേ

കാമം സ്തുതിച്ചു തരസാ തമുവാച ധീരം