മിത്രകുലാംബുജമിത്ര! മമാഗ്രജ!

ശത്രുഘ്നനിതാ ചരണം തൊഴുതേൻ

 

ശത്രുമഹാവനഘോരദവാനല!

ചിത്തമലിഞ്ഞൊരനുഗ്രഹമേകുക

ഇപ്പോളതിൽ പരമൊരു സന്തോഷം സ്വൽപ്പവുമില്ല നമുക്കു ഭവിപ്പാൻ

മൽപൂർവ്വജനാകുന്ന ഭവാനുടെ കൽപ്പനപോലെ സമസ്തം ചെയ്യാം

അത്ഭുതവിക്രമാ! വന്ദേ താവക തൃപ്പാദതാരധുനാ

പൊയ്യല്ലേ ഏവം ചെയ്യല്ലേ

അയ്യോ! ഇതിലൊന്നും ചെയ്‌വാ-

നിയ്യുള്ളോനാളല്ലേ തെല്ലും

 

തീയിലെങ്കിലായതിങ്കലഹമപി

മെയ്യൊഴിപ്പനീയ്യലെന്ന വിധമിഹ

ജ്യേഷ്ഠ! മേ വാക്യം കേട്ടാലും

ചിന്തനം കൂടാതെ നീ സൈന്ധവമിതുതന്നെ

ബന്ധിപ്പതിനുമെന്തെടാ
 

മന്ദമതേ നിന്നേയും ബന്ധിച്ചു കൊണ്ടുപോകും

വന്ദനീയജന നിന്ദനമിതു തവ-

യോഗ്യമല്ല ബാല -ചപലശീല 

 

ആരെടാ വാജിയെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്നതാരെടാ

ദാശരഥിയുടയവാജിയെ ബന്ധിപ്പതി -

നാശയെന്തു തവ കീശകൃത്യമിതു
 

പോക്കുമെന്നതോര്‍ക്ക-കരുതിനില്‍ക്ക

ഹൃദി ധരിക്ക-സമരമേല്‍ക്ക 

ഇത്ഥം നിയൂജ്യ ലവമത്ര കുശേ പ്രയാതേ

ലീലാവിനോദഹൃദയേ വിപിനം തദാനീം

ബാലം സ കോമളതനും ശരചാപപാണിം

രാമാനുജസ്തദനു തത്ര വാചോ ബഭാഷേ

 

 

ഹത്വാ തം ലവണാസുരം സുമഥുരാം കൃത്വാ പുരീം തദ്വനം 

സോമാത്യാനവനേ നിയുജ്യ ബലിനോ വല്‍മീകജാതാശ്രമേ

പീത്വാ രാമകഥാമൃതം കുശലവോദ്ഗീതം ശ്രുതിഭ്യാംയയൌ

ഗത്വാ തം രഘുപാലിതം പുരമഥോ നത്വാബ്രവീദഗ്രജം
 

 

യുദ്ധത്തിനെന്നൊടു ശ്രദ്ധിച്ചു നില്‍ക്കയാല്‍ 

ബന്ധമില്ലാത്ത നിന്‍കഥനം വ്യര്‍ത്ഥമാം
 

നിര്‍ദ്ദഗ്ദ്ധമായിടും നിന്നുടെ കായവും

സിദ്ധിച്ചു പാപഫലമിന്നു രാക്ഷസ

നല്ലതിനല്ലെടാ ചൊല്ലുന്നു ദുര്‍മ്മതേ

മാര്‍ഗ്ഗണജാലമനര്‍ഗ്ഗളമേല്‍ക്കുമ്പോള്‍
 

മാർഗ്ഗവുമില്ലെടാ നിര്‍ഗ്ഗമിച്ചീടുവാന്‍

സ്വര്‍ഗ്ഗതനെങ്കിലും ദുര്‍ഗ്ഗതനായിടും
 

നിര്‍ഗ്ഗതലോചനനാകുമേടാ കേള്‍

മൃത്യുവൊടു കൂടുമെട മൂര്‍ത്തിയുമടുത്താല്‍

പണ്ടു ദശകണ്ഠനുടെ കണ്ഠമതുപോലെ

ഖണ്ടിച്ചിടും ഝടിതി നിന്നുടയ കണ്ഠം