ശ്രീരാമനവമരുൾചെയ്തതു കേട്ടശേഷം
വീരസ്സമേത്യ നിജഗേഹമുടൻ കപീന്ദ്രൻ;
താരാധിപോപമമുഖീം തരുണീം മനോജ്ഞാം
താരാമുവാച മൃദുലസ്മിതശോഭിവക്ത്രാം.

പദം
താരേ, താരേശവദനേ ചാരുതരാംഗി, വല്ലഭേ!
നീരജദളായതാക്ഷി, നാരീരത്നമേ!
ശ്രീരാമനരുളി നിങ്ങൾ നാരിമാരെല്ലാരുംകൂടെ
നാരീമൗലി സീതയോടയോദ്ധ്യയിൽ പോവാൻ
വൈകാതെയതിന്നായ് നിങ്ങളെല്ലാപേരുംകൂടെ
പോകവേണം സാകേതത്തിൽ സീതയാ സാകം

ശ്ലോകം:
തദനു പവനപുത്രൻ ചെന്നുപുക്കദ്രിവര്യം
കരമതിൽ വിരവോടും കൊണ്ടുവന്നു മഹാത്മാ
മദനസദൃശരൂപൗ രാഘവൗ സൈനികാശ്ച
വ്യസനരഹിതരായീ മോദമാപുശ്ച സർവേ.

പദം :
വാനരവീരരിദാനീം കൈയിൽ മാനമൊടുല്ക്കകളേന്തി
കൗണപനാഥൻപുരിയേയിപ്പോൾ ചുട്ടുനശിപ്പിക്കേണം
ഗോപുരവാതിലിലെല്ലാമിപ്പോൾ സപദി കപീശ്വരർ ചെന്ന
പുക്കു ദുർമ്മദനാകുമിവന്റെ പുരം ചുട്ടു നശിപ്പിക്കേണം

രാമ! രാക്ഷസൻ ചെവികളെയും നാസികയും
ഭീമ ബല ഖണ്ഡിച്ചു ഞാൻ വന്നേൻ

ഏറെ വാക്കു പറഞ്ഞതുകൊണ്ടും കോപം കൊണ്ടും
മാറുകയില്ലല്ലോ രിപുശൗര്യം

വാനരരെക്കൊന്നവീരനല്ലോ
ധീരനല്ലോ മാനമുണ്ടെന്നാകിലിങ്ങടൂക്ക
അല്പരോടല്ലല്ലോ ശൗര്യം വേണ്ടൂ എന്നെക്കണ്ടൂ
ശില്പമായെന്നോടമർ ചെയ്ക നീ

നേരെ നിന്നെയയക്കുമെന്നും കരുതേണ്ടാ
വീരനായ സുഗ്രീവന്‍ ഞാൻ പോരിനണയുന്നു
നാരിയെക്കട്ട കള്ളന്‍ നീ പോരിനായിവന്നാൽ
നേരുവരികയില്ലെന്നു കരുതുക നൂനം

രാവണം പിടിച്ചുപരിഖമതില്‍മറിച്ചുചൂഡ
ഞാന്‍ പറിച്ച നേരമെങ്ങുപോയി മൂഢനായ നീ
കൊല്ലുവാനുരച്ചനിന്നെ ഇന്നു കൊല്ലുവന്‍ ജവേന
അല്ലയായ്കിലോടിപ്പോക കൌണപാധമ!