ഇതി ബഹു ചിന്താ താന്താം
വിലപന്തീം താം സമേത്യ ശിവ കാന്താം
വാണീ ഗീര്‍വ്വാണിഭിസ്സഹ
മൃദുവചനേന സാന്ത്വയാമാസ
പല്ലവി
അരുതരുതേ ഖേദം ബാലേ അംബുജാക്ഷീ ദാക്ഷായാണീ
അനുപല്ലവി
പരിണയനശേഷമേവം പരിതപിക്ക യോഗ്യമല്ല
ചരണം 1
ഇന്ദുചൂഡന്‍ നിന്നരികില്‍ ഇന്നുനാളെ വരുമല്ലോ
സുന്ദരീരത്നമേ പാഴില്‍ ശോകമെന്തേ തേടീടുന്നു.
ചരണം 2
മാനസാര്‍ത്തി കൊണ്ടു നിന്റെ മേനി കൂടെ വാടുന്നയ്യോ
സ്നാനപാനാദികള്‍ ചെയ്തു സാനന്ദം നീ വാഴ്ക ധന്യേ

കനക്കുമർത്ഥവും സുധ കണക്കേ പദനിരയും
അനർഗ്ഗളം യമകവും അനുപ്രാസമുപമാദി
ഇണക്കംകലർന്നു രമ്യം ജനിക്കും നൽസാരസ്വതം
നിനക്കും നിൻദയിതയ്ക്കും നിനയ്ക്കുന്നവർക്കും നിന്നെ.

താതവാഗ്ഭരിതി ജാതമോദഭരമാതൃചോദിതവധൂജനൈഃ
സ്ഫീതവാദ്യരവമേദുരാരചിതകൗതുകാപ്ളവമനോഹരാ
നൂതനാംശുകനിവീതമൂർത്തിരഥ ജാതരൂപശിബികാസ്ഥിതാ
സാതിലോലയുവയൂഥഗാ വചനനാഥയാകഥി നൃപാത്മജാ.

പല്ലവി:
ബാലേ! സദ്ഗുണലോലേ, മംഗല-
ശീലശാലിനി, കേൾ നീ.

അനുപല്ലവി:
പ്രാലേയരുചിമുഖി, ദമയന്തി,
മാലകൊണ്ടൊരുവനെ വരിച്ചീടു നീ.

‘മദ്ഭാര്യേയം‘  ‘മമ ഹി മഹിഷീയം‘  ‘മമൈവ പ്രിയേയം‘
‘യൂയംമൂഢാ‘ ഇതി കൃതമിഥോരോഷപോഷൈസ്സഘോഷൈഃ
വ്യാപ്തേ ദേവാസുരഫണിനരൈഃ കുണ്ഡിനേ ഭീതിമുഹ്യദ്‌-
ഭീമാരാദ്ധപ്രമുദിതഹരിപ്രേരിതാ വാണ്യഭാണീത്.

പല്ലവി:
ഭീമകാശ്യപീരമണ, മാ മാ ഭവാനയതുഖേദം;

അനുപല്ലവി:
മാമധുനാ മധുവൈരിഭഗവാനരുളി നിൻപുത്രിയാം
ദമയന്തിയെ ബോധയിതുമുപേതാൻ
പുരുഷാനശേഷാൻ സുവേഷാൻ.