ഘോരസായകവർഷത്തെ ഞാൻ ചെയ്യുന്നേൻ നിന്നുടലതിൽ
വീരനെങ്കിലതീന്നു തപ്പി നീ നില്ക്കണം ദൃഢവിക്രമ

ശ്ലാഘനീയതരോസി നീ മമ വീരരണിമുടിരത്നമേ
ആസുരാസ്ത്രമയച്ചീടുന്നേൻ വീര നീയിന്നു ചത്തിടും

മാനുഷാധമഗർഹിത വരുണാസ്ത്രത്തെ മുറിപ്പാനഹം
രൗദ്രമസ്ത്രമയച്ചീടുന്നേൻ ശ്ലാഘനീയനഹോ ഭവാൻ!
ശ്ലാഘനീയനഹോ ഭവാനാഗ്നേയാസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേൻ
ഇന്ദ്രജയിയൊടു പോരിനിന്നെതിർനിന്നിടാമെന്നു തോന്നിയോ?

ദുഷ്ടദുർഗുണദുർബുദ്ധേ നിന്നെ യാമ്യമാകുമസ്ത്രത്തിനാൽ
ഒട്ടും വൈകാതെ ഹനിപ്പേനധമ പാപകുലാധമ!

കാർത്താന്തീം കകുംഭംപ്രതി നിന്നെ യാത്രയാക്കുവേനിന്നു ഞാൻ
അത്ര എന്നോടെതിർത്ത നിന്നെത്തിരിച്ചുപോവതിനാക്കുമോ!

ശ്ലോകം:
ബ്രഹ്മാസ്ത്രംകൊണ്ടു വേഗാൽ കപിവരനികരം രാഘവം സോദരം ച
ബദ്ധ്വാ തൽസൈന്യമേത്യ പ്രചുരഭുജബലശ്ശസ്ത്രപാണിസ്സരോഷം
കാമം സംപീഡ്യമാനൈരതിതരപരുഷംപൂണ്ട വാക്യങ്ങളേകീ-
ട്ടാലോക്യാതീവ ഖിന്നാൻ സുരരിപുരധികം മോദമോടേവമൂചേ.

പദം:
കുംഭകർണ്ണനെക്കൊന്ന വീര! നീ സംപതിയെന്തു മോഹിതനായി
ഘോരമാകിയ ബാണവർഷത്തെ മാറിൽ ചെയ്യുന്നേൻ കൊല്ലവൻ നിന്നെ  

വീരനാമതികായനെക്കൊന്നു ധീരനെന്നോർത്ത മൂഢ! ലക്ഷ്മണ!
ഘോരമാം ശബർഷം നിന്നുടെ മാർവ്വിൽ ചെയ്യുന്നേൻ കൊല്ലുവൻ നിന്നെ
കൗണപരോടു പോരിനായെത്തന്നെ വാനരരെയും കൊണ്ടുവന്ന നീ

വിരവിനൊടതികായം വീരനാം ലക്ഷ്മണൻതാൻ
പരിചൊടു ഹതനാക്കിച്ചെയ്തശേഷം തദാനീം
ദശമുഖവചസാ സാവിന്ദ്രജിൽ പ്രാപ്യ വേഗാൽ
ഉരുതരബലരാശിഃ പുഷ്ക്കരേ നിന്നുടൻതാൻ.

പരിതാപമെന്തിന്നു മനതാരിൽ
നീ കരുതുന്നു ജനക മഹാമതേ കേൾ
വിരവോടു ചെന്നു ഞങ്ങൾ  രാമനെയും മറ്റു
പെരുതായിക്കാണുന്ന സേനകളേയും
ശരമാരി ചെയ്തുടൻ കാലന്നു ഞങ്ങൾ
പരിചോടു നൽകുന്നുണ്ടു കണ്ടുകൊൾക

നിശിചര കുലേശ്വര ശോകം ത്യജിക്കഹോ
വിശദഗുണ നീയെന്തു ഖേദിച്ചിടുന്നു
ഞാനിദാനീഞ്ചെന്നു മനുജനാം രാമനെ
ക്കൊന്നീടുന്നുണ്ടു കേൾ ധന്യശീല!

ശ്ലോകം
വിഭീഷണം രാവണിരേവമുക്ത്വാ
പുരം സമേത്യാശു നിശാചരേന്ദ്രന്‍
നൃപാത്മജൌതൌ  ഭുജഗാസ്ത്രബന്ധാല്‍    
പതിച്ച വൃത്താന്തമുവാച  താതം

പദം
പങ്‌ക്തി കണ്ഠാ കേള്‍ക്ക താതാ! ചിന്ത തെളിവോടു
ബന്ധിച്ചു ഭുജഗാസ്ത്രത്താൽ രാമം സാനുജം
ചിന്തയിലേതും തന്നെ നീ സന്താപം ചെയ്യാതെ
പന്തേലും മുലയാകിയ സീതയാ ചേര്‍ന്നു
സന്തതം രമിച്ചു കൊള്‍ക ബന്ധുരാംഗവീര
സന്താപം രാമനാലിനിയുണ്ടാകില്ല