മോഹിന്യാ വാക്യമേവം സപദി ചെവികളില്‍ പുക്കനേരം കഠോരം

മോഹിച്ചുര്‍വ്യാം പതിച്ചു ക്ഷിതിപതിരധികം വിഹ്വലസ്താപഭാരാല്‍

മോഹം തീര്‍ന്നാശു പിന്നെ പ്രണതജനപരിത്രാണശീലാ വിഭോ! മാം

പാഹി ശ്രീപദ്മനാഭ, ദ്രുതമിതി വിലലാപാർദ്ദിതം ദീനദീനഃ
 

ആവതെന്തേവം ഈശ്വരാ മോഹിനിക്കെന്തെന്നില്‍ വൈരം?

സ്നേഹാമൃതാനന്ദാത്മികേ! പാവനാംഗീ! ചതിക്കൊല്ല

കഷ്ടമീവണ്ണം ശാഠ്യങ്ങള്‍ ദുഷ്ടേ ചോല്‍വാനെന്തു മൂലം

നിഷ്ഠുരങ്ങള്‍ ത്യജിച്ചു നിന്‍ ഇഷ്ടമെന്തെന്നുരചെയ്ക

അപ്രിയമപഥ്യം നിന്നോടല്പവുമില്ലല്ലോ പാരില്‍

ചില്പുരുഷന്‍ തന്‍റെ വ്രതം നോല്പതിനനുവദിക്ക നീ

സാകേതത്തെ സംത്യജിച്ചീടാം സാകം സര്‍വ്വസമസ്തവും

ഏകാദശീ നോറ്റീടുവാന്‍ വേഗാലനുവദിക്ക നീ

ചെയ്‌വേന്‍ താവക അഭിലാഷം

സര്‍വമപി ബാലേ!
 

ഭവ്യമാര്‍ന്നോരേകാദശീ

നല്‍വ്രതമായ ദിവസവുമിന്നു
 

പൂബാണകേളികള്‍ ചെയ്യരുതേതും ബാലേ

ജീവനാഥേ മമ ജീവമായ് ഉറപ്പിക്ക
 

ദൈവമതെന്നിയെ മറ്റുള്ള വിചാരത്തെ

കൈവെടിഞ്ഞീടുക മോഹിനി നീയും
 

ദിവ്യാന്നവും വര്‍ജ്ജിക്കേണം

ഭവ്യേ തൈലാഭ്യംഗാദിയും
 

സര്‍വ്വദാ ശ്രീഗോവിന്ദനെ

സേവചെയ്തു വാണീടേണം

സത്യം ചെയ്തു തരുന്നേന്‍ അല്‍പമാത്രവും നിന്നോടു

അപ്രിയം ചെയ്കയില്ലെന്നും മല്‍പ്രിയതമേ കേള്‍ക്ക

മധുരതര കോമളവദനേ, മദസിന്ധുരഗമനേ!

മധുഭാഷിണീ, താനേ വിപിനേ

മരുവീടുന്നതെന്തിഹ വിജനേ
 

വണ്ടാര്‍കുഴലാളേ! നിന്നെക്കണ്ടതിനാലിഹ പുരുകുതുകം

തണ്ടാര്‍ശരനെന്നോടേറിയ ശണ്ഠയായി വന്നഹോ ബാലേ
 

പിരിയുന്നതു നിന്നോടിനി മമ മരണാധിക സങ്കടമറിക

മരുവീടുക ചേര്‍ന്നെന്നോടു നീ ചരണാംബുജ ദാസ്യംകുര്യാം

ദാരിദ്രാലങ്ങൊരുത്തിക്കശനമിഹ ലഭിച്ചില്ലസൌ വന്നു തൊട്ടൂ

ചാരുശ്രീമദ്വിമാനം സദപി ദിവി മുദാ തത്ര മോദാലുയര്‍ന്നു

പൂരിച്ചൂ വിസ്മയങ്ങള്‍ നൃപവരനകമേ ദേവിമാരെത്തദാനീം

ഭൂരിപ്രീത്യാ വണങ്ങി പുനരപി നരലോകേന്ദ്രനേവം ബഭാഷേ
 

ലഭിച്ചോരു കാമപി വൃദ്ധയെ

ഉണ്ടില്ലിവളിന്നതിദാരിദ്ര്യാ-

ലിണ്ടലെന്യേയിവള്‍ തൊടുമിഹ യാനേ

കുണ്ഠത തീര്‍ന്നു ഗമിക്കാമുടനെ