ഇപ്രകാരം ഭീമസേനൻ തന്റെ പത്നിയെ ദയയോടെ സമാധാനപ്പെടുത്തി പറഞ്ഞയച്ച് ആ രാത്രി കഴിച്ചുകൂട്ടിയിട്ട് പിറ്റേദിവസം സന്ധ്യക്ക്, ഇരുട്ടിൽ സിംഹം എന്നപോലെ ശത്രുവിനെ കാത്ത് നൃത്തശാലയിൽ അനക്കം കൂടാതെ ഇരുന്നു. കീചകനാകട്ടെ പാഞ്ചാലിയുടേയും കാമദേവന്റേയും അന്തകന്റേയും നിർദ്ദേശമനുസരിച്ച് സന്തോഷത്തോടെ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.
  സുന്ദരീ ബാലേ! നീ എന്നെ കണ്ടില്ലേ? എന്താണ് മിണ്ടാത്തത്? ഉറങ്ങിയതുകൊണ്ടാണോ? എന്നോടു പ്രണയ കലഹത്തിലാണോ? കാമകേളി ചെയ്യാൻ താമസമരുതേ. വല്ലാതെ ഞാൻ ചെയ്ത പിഴകളൊക്കെ നീ ക്ഷമിച്ചാലും. സുന്ദരീ! എന്നോട് സംസാരിച്ചാലും. തളിരുപോലെ കോമളമായ ശരീരമെന്താണ് കല്ലുപോലെയിരിക്കുന്നത്? ഇത് നീ തന്നെയല്ലേ മാലിനീ?