ശ്രീപതേ ദയാനിധേ പരമാനന്ദദായിന് ദേവ
രാഗം:
താളം:
ആട്ടക്കഥ:
കഥാപാത്രങ്ങൾ:
ഇതി നന്ദജവാക്യപൂജിതാ
പ്രവിനഷ്ടപ്രിയപുത്രഭാവനാ
വിനിവര്ത്തിത സര്വ്വകാമിതാ
നിജഗാദ പ്രണതാര്ത്തബാന്ധവം
ശ്രീപതേ, ദയാനിധേ, പരമാനന്ദദായിന് ദേവ !
ത്വാമഹം ശരണം ഗതാ, പാഹി മഹാത്മന്
മാതാവു ഞാനോ തവ, ബോധം വരുന്നീലേതും
മൂലോകമാതാവു നീ, ലോകാഭിരാമന് വിഷ്ണോ !
അരങ്ങുസവിശേഷതകൾ:
കൃഷ്ണനില് പുത്രഭാവനക്കു പകരം വിഷ്ണുഭക്തി തോന്നുന്ന ദേവകി നിറഞ ഭക്തിയോടെ മഹാവിഷ്ണു എന്ന സങ്കല്പ്പത്തില് കാൽക്കല് നമസ്കരിക്കാന് തുടങ്ങവേ കൃഷ്ണന് തടഞു പിടിച്ചെഴുന്നേല്പ്പിച്ച ശേഷം ദേവകിയുടെ പദം.