പരിദേവിതം മതിമതി തവ
പരിദേവിതം മതിമതി തവ
ബ്രാഹ്മണ സാധുമതേ!
പരിചോടിനി ഉളവാകും ബാലനെ-
പരിപാലിച്ചു തവ തരുവൻ ഞാൻ
ആർത്തി തീർത്തഖില ധാത്രീദേവകുലം
നിത്യം കാത്തീടുക ക്ഷത്രിയ ധർമ്മം
അത്തൽ കീഴിൽ കഴിഞ്ഞതത്ര ക്ഷമിക്ക ഭവാൻ
പുത്രനിനി ജനിക്കിൽ കാത്തുതരുമീ പാർത്ഥൻ
ശ്രുത്വാ വിപ്രവരസ്യ :
ബ്രാഹ്മണശ്രേഷ്ഠന്റെ സങ്കടവിലാപം കേട്ട് ബലരാമനോ കൃഷ്ണനോ പ്രദ്യുമ്നൻ തുടങ്ങിയ മറ്റ് യാദവശ്രേഷ്ഠരോ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അപ്പോൾ അർജ്ജുനൻ ബ്രാഹ്മണന്റെ സമീപം ചെന്ന് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.
പദം:-ബ്രാഹ്മണാ, സുമനസ്സേ, അങ്ങയുടെ വിലാപം മതിമതി. ഇനി അങ്ങേയ്ക്കുണ്ടാകുന്ന ബാലനെ ഞാൻ വഴിപോലെ രക്ഷിച്ചുതരുന്നുണ്ട്. ബ്രാഹ്മണകുലത്തേയാകെ ദുഃഖം തീർത്ത് എന്നും രക്ഷിക്കേണ്ടത് ക്ഷത്രിയരുടെ ധർമ്മമാണ്. ഇതിനുകീഴിൽ കഴിഞ്ഞ ദുഃഖമെല്ലാം ഭവാൻ ക്ഷമിച്ചാലും. ഇനി പുത്രന്മാർ ജനിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഈ അർജ്ജുനൻ കാത്തുതരും.
ശ്ലോകമാലപിക്കുന്നസമയത്ത് സഹതാപത്തോടെ ബ്രാഹ്മണനെ വീക്ഷിക്കുന്ന അർജ്ജുനൻ കൃഷ്ണാദിയാദവരെയൊക്കെ നോക്കിയിട്ട് ആരിലും ഒരു ഭാവഭേദവും കാണാഞ്ഞ് ചിന്താധീനനാവുകയും, തുടർന്ന് ആലോചിച്ചുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് 'പാർത്ഥസ്തത്ര സമേത്യ' എന്നാലപിക്കുന്നതിനൊപ്പം ബ്രാഹ്മണന്റെ സമീപം ചെന്നിരുന്ന് വന്ദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 'നോ കിഞ്ചിദപ്യബ്രുവൻ' എന്നാലപിക്കുന്നതോടെ എഴുന്നേന്നേൽക്കുന്ന ശ്രീകൃഷ്ണൻ പിന്നോട്ടുമാറി നിഷ്ക്രമിക്കുന്നു. അർജ്ജുനൻ:'അല്ലയോ ബ്രാഹ്മണശ്രേഷ്ഠാ, ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രവിച്ചാലും' എന്ന് കാണിച്ച് അർജ്ജുനൻ പദം അഭിനയിക്കുന്നു.