ശാപമേറ്റു സുരനന്ദനൻ വിളറി വീണിതന്നശനിയേറ്റ പോൽ

മാതൃശബ്ദമുരചെയ്‌വതിന്നു വഴി കണ്ടിടാതവനുഴന്നവാÿ

റാത്തമോഹമതിലാണ്ടു വീണു കദനക്കടൽ തിരയടിച്ചഹോ

ബോധമാണ്ടു നിജ മാതൃതുല്ല്യ യവളോടു ചൊല്ലിയിദ മർജ്ജുനൻ
 

ഉർവശി മതി കടക്കു പുറത്തീ 

ചിത്രശാലയിൽ നിന്നുനീ,

നിസ്ത്രപ നിന്നുടെ ഭാഷ്യം മൃത മÿ

ത്സ്യങ്ങൾ സമാനം ജുഗുപ്‌സിതം

 

കാമാതുര നിൻ ചേഷ്ടകൾ ഗോഷ്ടികൾ 

എന്നിൽ കാമന യുണർത്തുമോ

വ്യഭിചരിച്ചു ദിനചരിച്ചുവാഴും 

നീയാരോ പാണ്ഡവനഹമാരോ

 

ദുർല്ലഭനർജ്ജുനനിന്നുനിനക്കു വിÿ

ലാസങ്ങൾക്കായി, മന്മഥ 

കേളികളിരവിലിരന്നു രമിക്കും, 

'കേവല' നാരികുലത്തിനു നീ

രാത്രിയൊടുങ്ങാറായ്, മതി, ബാലിശ

കേളികൾ മതിയാക്കുക നാം

 

ശരമന്ത്രങ്ങളുമടരടവുകളും 

അനവധിയുണ്ടു പംിപ്പാനായ്

ശസ്ത്രാഭ്യസനത്തിന്നായ് ജനകൻ 

കാത്തുവസിപ്പുണ്ടായീടാം.

 

ചിത്രസേനനാം ഗന്ധർവന്നുടെ 

നൃത്താദ്ധ്യയനത്തിന്നായ് കാലം 

അതിക്രമമാകരുതുർവശി ഞാനും 

വിടകൊണ്ടീടട്ടേ

സ്ഫാടിക സൗധം ദൂരെക്കാണുവ

തെന്തിന്നാസ്ഥാനം.

നാട്യ ഗൃഹമോ ദ്യൂതാലയമോ വിശ്രമ മന്ദിരമോ

പനിമതി നന്ദനവാടിയിലോരു പാൽക്കടൽ തീർത്തൂ മധുരം

കുളുർമാരുത മൃദു ഗാനതരംഗം തരളിതമായോഴുകി

മണിനൂപുര കളശിഞ്ജിത താളമുതിർത്തു നിശീഥിനിയിൽ

വിജനേ വിജയ സമീപേ യുർവശി വന്നെത്തീ വിവശം.
 

ഗൗരീവല്ലഭനോടു ദിവ്യ വിശിഖം കൈക്കൊണ്ട കുന്തീസുതൻ

ശൗരീ സോദരനോടു ഘോരസമരം തന്നിൽ ജയിച്ചർജ്ജുനൻ

വിണ്ണിൽ ദൈത്യരെ നിഗ്രഹിച്ചു തരണീവൃന്ദത്തെ രക്ഷിച്ചവൻ 

ഏകാന്തത്തിലിരുന്നു നന്ദനമതിൽ മാരാതിരേകാകുലൻ    

വത്സ ഘടോൽക്കച മൽസഹജോപമ!

ത്വൽ സഹായം സുഭഗം
 

ഉത്സുകമോടെ ഗമിക്ക നാം നമ്മുടെ

പത്തനം തന്നിലുദാര ഗുണൗഘം

പങ്കജവിലോലനേത്രേ! നമ്മുടെ നഗരമല്ലൊ

കമ്രമായ വപ്രങ്ങൾ നീ നന്മയോടു കാൺക ബാലേ!
 

എന്നാലിനി വൈകരുതേ മെല്ലവേ ഗമിച്ചാലും

അല്ലലെല്ലാമകന്നിതോ ഉൽപ്പലവിലോലനേത്രേ!
 

ധന്യയാകും യാജ്ഞസേനി തന്നുടെ നിലയമല്ലൊ

അന്യഭാഗേ വിളങ്ങുന്നു ചെന്നു മുന്നേ നമിച്ചാലും

തദനു വിപൃഥുമാജൗ പാണ്ഡുപുത്രസ്സ ജിത്വാ

നരകരിപുരഥാഢ്യം തത്സകാശാൽ ഗൃഹീത്വാ

പഥി വിഗളിതകേശസ്വേദ വക്ത്രാരവിന്ദാം

ശിഥിലമൃദുദുകുലാം വാചമൂചേ പ്രിയാന്താം
 

കൂട്ടമോടെ നിന്നെയിപ്പോൾ സംഹരിക്കുന്നേൻ അതി-

നേതും വാട്ടമിതിനില്ല, ദുഷ്ട കേട്ടാലും