ശ്ലോകസാരം: മലിനാശയനും നിഷധരാജ്യത്തിനു ധൂമകേതുവിനു സമം വിനാശം ചെയ്യുന്നവനുമായ പുഷ്കരൻ, കലിയാൽ വലിയ സാഹസത്തിനു പ്രേരിപ്പിക്കപ്പെടുകയാൽ തന്റെ നിസ്സാരതയെയും കലിയുടെ സഹായത്തിന്റെ ക്ഷണികസ്വഭാവവും ചിന്തിക്കാതെ വിവേകം നഷ്ടപ്പെട്ടവനായി നളന്റെ സമീപത്തു ചെന്നു പറഞ്ഞു.

സാരം: വീരസേനപുത്രാ, ശത്രുക്കളാകുന്ന വനത്തിനു കാട്ടുതീയായവനേ, ഇപ്പോൾ പെണ്ണിന്റെകൂടെ വിജനത്തിൽ പോയിരിക്കുന്നത്‌ വീരന്മ​‍ാർക്കു മോശമാണെന്നു ധരിക്കുക. രാജാവേ, താമസിക്കാതെ ചൂതുകളിക്കാൻ എന്റെ നേർക്കിരിക്കുക. അതാണു കീർത്തിയുണ്ടാക്കുന്നതെന്ന്‌ ഓർക്കുക. ബ്രഹ്മനിർമ്മിതവും വഞ്ചനയില്ലാത്തതുമാണത്‌. ഞാൻ പറയുന്നതു കേൾക്കുക, എപ്പോഴും ഞാൻ ലാളിക്കുന്ന ഈ കാളയാണെന്റെ പണയവസ്തു. രഥമോ അടിമകളോ കുതിരയോ ഏതാണെങ്കിലും പണയവസ്തു വയ്ക്കുക. കളിക്കാനിരിക്കുക. കരുക്കൾ നിരത്തുക.