ക്ഷോണിപാല, ഞാനൊരോന്നേ ബാലചാപലേന ചെയ്തു
കാണതഖിലവും നരേന്ദ്ര, കലിവിലാസമേ.
പ്രാണനേയും പണയമാക്കി മൗനമിനിയെനിക്കു നല്ലൂ,
നൂനം ഭവദധീനം നിധനമവനമെങ്കിലും.

പല്ലവി
അവനിപാലധൂർവ്വഹോ ഭവാനഹോ ഭുവോ
നള, ചിരായ സാർവ്വഭൗമനായി വാഴ്ക നീ.

ധീരോദാത്തഗുണോത്തരോദ്ധുരസുസംരബ്ധോദ്ധതാർത്ഥാം ഗിരം
സ്വൈരാരാദ്ധവിധാതൃദാരവിഹിതോദാരപ്രസാദാന്മുഖാത്‌
ആരാദാർത്തമനാ മനാങ്ങ്നിശമയൻ മനാഭിമാനോന്മനാ
ദൂരാപാസ്തനയഃ സ്മ പുഷ്കര ഉപേത്യാഭാഷതേ നൈഷധം.

പല്ലവി:
നന്നേ വന്നതിപ്പോൾ നീ താൻ നള, നരലോകവീര,

അനു.
നയനിധേ, നീയും ഞാനും നവനവനൈപുണം
ദേവനരണം ഇന്നുചെയ്തീടണം.

പല്ലവി:

ഉണ്ടാകേണ്ടാ, ഇതിനീഷലുണ്ടാകേണ്ടാ,

അനുപല്ലവി.

മിണ്ടാതേ നടകൊണ്ടാലും വന-
വാസത്തിനു, മമ നാടതിലിരിക്കിലോ,
ഉണ്ടാമധർമ്മവുമനൃതോദിതവും;
നൈഷധേന്ദ്രൻ നീയല്ലേ, കേളിനിമേലഹമത്രേ.

ചരണം. 1

ധരിത്രിയെച്ചെറിയന്നേ ജയിച്ചതും, പാട്ടി-
ലിരുത്തി പ്രജകളെ നീ ഭരിച്ചതും, ആർത്തി-
യസ്തമിപ്പിച്ചതും, കീർത്തി വിസ്തരിപ്പിച്ചതും സർവ-
ഭൂപന്മാർ ചൂഴെ നിന്നു സേവിച്ചതും, സാർവ-
ഭൗമനെന്നിരുന്നു നീ ഭാവിച്ചതും, ഇവ-
യെല്ലാമെനിക്കു ലബ്ധമുല്ലാസത്തോടി,നിയെൻ-
നാട്ടിലോ ചവിട്ടായ്ക, കാട്ടിൽ പോയ്‌ തപം ചെയ്ക.

ചരണം. 2

ശ്ലോകം.
.
തോല്ക്കും, വാതു പറഞ്ഞു നേർക്കുമുടനേ
ഭൂയോ നിരത്തും നളൻ,
നോക്കും പുഞ്ചിരിയിട്ടു പുഷ്കര, നിരി-
ക്കുമ്പോൾ രസിക്കും വൃഷം,
വായ്ക്കും ദൈവഗതിക്കു നീക്കമൊരുനാ-
ളുണ്ടോ? ധനം രാജ്യവും
ശീഘ്രം തച്ചു പറിച്ചുകൊണ്ടു നളനോ-
ടിത്യുചിവാൻ പുഷ്കരൻ.

ശ്ലോകം.
 
ആവിഷ്ട:കലിനാ ഖലേന ഹൃദയേ
പര്യസ്തധീർന്നൈഷധഃ
പാപിഷ്ഠേന സ പുഷ്കരണേ വിജിതോ
ദ്യുതായ ഭൂയോ രതഃ
ഹാ! കഷ്ടം! കിമിദം ബതേ,തി രുദതീം
കാന്താഞ്ചനോസാന്ത്വയ-
ന്നേദിഷ്ഠാൻ നഗരൗകസോപി സചിവാൻ
നാപശ്യദാപദ്ഗതഃ
 
പല്ലവി.

ദേവനം വിനോദനായ ദേവനിർമ്മിതം

അനുപല്ലവി.

ഏവനിതിനു വിമുഖനറികിൽ
ദേവദൈത്യമാനുഷേഷു?

(കളിക്ക്‌ഇടയിലാണ്‌ ഈ ഭാഷണം)

ചരണം. 1

വാതുചൊല്ലിപ്പൊരുതുചൂതു, കൈതവമില്ലേതു മേ,
അപജയപ്പെട്ടായോ പഴുതായോ കൊതി?
ഭൂയോ യദി വാതുചൊൽക.

ചരണം. 2  (നളൻ)

ശ്ലോകം.

ഉത്സാഹിതോഥകലിനാമലിനാശയോസൗ
സത്സാഹസേ നിഷധപുഷ്കരധൂമകേതുഃ
നിസ്സാരതാമനനുചിന്ത്യ ച പുഷ്കരഃ സ്വാം
തത്സാഹ്യമത്താമതിരേത്യ നളം ബഭാഷേ.
 
പല്ലവി.

വീരസേനസൂനോ, വൈരിവിപിനദാവകൃശാനോ,

അനുപല്ലവി .

നാരിയോടും വിജനസംവാസം
നീരസമത്രേ വീരവരാണാം.

ചരണം.1

പോരിലണഞ്ഞാലാരിലുമുണ്ടോ
ഭീരുത ചേതസി തേ?
പോരാളികളാധിതമന്മഥ-
മംഗനമാർചരണങ്ങൾ വണങ്ങുമോ?

ചരണം. 2

പാർത്തിരിയാതെ പാർത്ഥിവ; ചൂതിനു
നേർത്തിരിയെന്നൊടു നീ;
ഓർത്താലതു കീർത്ത്യാവഹമറിക
വിരിഞ്ചവിരചിതമവഞ്ചനമവനിയിൽ.

ശ്ലോകം.

കോപമത്സരവശംവദഃ കലിർ-
ദ്വാപരേണ സഹ മേദിനീം ഗതഃ
സ്വാപദേ സ്വയമചോദയജ്ജളം
സ്വാപതേയഹരണായ പുഷ്കരം.

പല്ലവി.

അരികിൽ വന്നു നിന്നതാരെ,ന്തഭിമതം?
അഖിലമാശുചൊൽക.
അനുപല്ലവി.
അറികയില്ലെങ്കിലും അഭിമുഖന്മാരെക്കണ്ടെൻ-
മനതാരിലുണ്ടൊന്നുന്മിഷിതം ഝടിതി.

ചരണം. 1

ധരണിയിലുള്ള പരിഷകൾ നളനെച്ചെന്നു കാണും,
അവർക്കു വേണ്ടും കാര്യം നളനും സാധിപ്പിക്കും,
ദൂരത്തുന്നാരും വരികയില്ല നമ്മെക്കാണ്മാൻ.

ചരണം. 2