1
കണ്ടാലെത്രയും കൗതുകമുണ്ടിതിനെപ്പണ്ടു
കണ്ടില്ല ഞാനേവംവിധം കേട്ടുമില്ലാ.

2
സ്വർണ്ണവർണ്ണമരയന്നം മഞ്ജുനാദമിതു
നിർണ്ണയമെനിക്കിണങ്ങുമെന്നു തോന്നും.

3
തൊട്ടേനേ ഞാൻ കൈകൾകൊണ്ടു തോഴിമാരേ - കൈക്കൽ
കിട്ടുകിൽ നന്നായിരുന്നു കേളി ചെയ്‌വാൻ.

4
ക്രൂരനല്ല സാധുവത്രേ ചാരുരൂപൻ - നിങ്ങൾ
ദൂരെനില്പിൻ; എന്നരികിൽ ആരും വേണ്ടാ.

ച.1
ചലദളിഝങ്കാരം ചെവികളിലംഗാരം,
കോകിലകൂജിതങ്ങൾ കൊടിയ കർണ്ണശൂലങ്ങൾ,
കുസുമസൗരഭം നാസാകുഹരസരസ്സൈരിഭം,
അതിദുഃഖകാരണമിന്നാരാമസഞ്ചാരണം.

ആകാരൈരവഗതമാളിഭിഃ സ്വവാചാ
നാകാർഷീത്‌ പ്രകടമിയം നളാഭിലാഷം
ആവിഷ്ടാ പ്രമദവനം ത്വഭാഷതാളീ-
രാദീപ്തസ്മരപരിതാപവേപിതാംഗീ

പല്ലവി:
സഖിമാരേ, നമുക്കു ജനകപാർശ്വേ
ചെന്നാലല്ലീ കൗതുകം?

അനു.
സകലഭൂതലഗതകഥകൾ ചിലർ പറയും
സമയം കഴിപ്പതിനു സദുപായമിതു നല്ലൂ.

ശ്ളോകം:
ഇതി നളഗിരാ യാതേ ഹംസേ വിദർഭപുരീം ഗതേ
തദുപവനദേശാന്തേ ശാന്തേ നിഷീദതി കുത്രചിത്‌
ശ്രുതനളഗുണാ ഭൈമീ കാമാതിഗൂഹനനിസ്സഹാ
വനമുപഗതാ നീതാ ജാതാദരാഭിരഥാളിഭി:

1
പൂമകനും മൊഴിമാതും ഭൂമിദേവി താനും
കാർമുകിലൊളിവർണ്ണനും പൂമാതും ജയിക്ക.

2
ശ്രീമഹാദേവൻ ജയിക്ക മാമലമകളും;
സോമനും രോഹിണിതാനും കാമനും രതിയും.

3
ഇന്ദ്രനും ഇന്ദ്രാണിതാനും, എന്നുവേണ്ടാ, സർവ-
വൃന്ദാരക ദമ്പതികൾ സമ്പദേ ഭവിക്ക.

4
അനസൂയ ലോപാമുദ്രയും അരുന്ധതിമുൻപാകും
മുനിഗൃഹിണിമാരെല്ലാരും അനുഗൃഹ്ണന്തു നമ്മെ.

നാഥാ, നിന്നോടു വേർപിരികിലോ പെരുതേ വേദന
നഹി മേ സന്താപമന്തം വരികിലോ,
സ്മർത്തവ്യമിതു നിത്യവും, ഇഹ കഥ്യത ഇതു നിസ്ത്രപം,
പ്രസ്ഥിതാസ്മി തത്ര ഞാൻ യത്ര വാസി കുത്ര വാ,

പല്ലവി:
വല്ലഭ, മമ വാക്കു കേൾക്ക നീ, വന്ദേ നിൻ പദം.

ച.3
നാഥാ, നിന്നെക്കാണാഞ്ഞു ഭീതാ ഞാൻ കണ്ട വഴി-
യേതാകിലെന്തു ദോഷം?
മാതാവിനിക്കു സാക്ഷിഭൂതാ ഞാനത്രേ സാപരാധ-
യെന്നാകിൽ ഞാനഖേദാ ധൃതമോദാ,
ചൂതസായകമജാതനാശതനുമാദരേണ കാണ്മാൻ
കൌതുകേനചെയ്തുപോയ പിഴയൊഴിഞ്ഞേതുമില്ലിവിടെ
കൈതവമോർത്താൽ;
താതനുമറികിലിതേതുമാകാ
ദൃഢബോധമിങ്ങുതന്നെ വരിക്കയെന്നെ,
നേരേനിന്നുനേരുചൊന്നതും

ച.2
മുന്നേ ഗുണങ്ങൾ കേട്ടു തന്നേ മനമങ്ങു പോന്നു,
പിന്നെ അരയന്നം വന്നു നിന്നെ സ്തുതിചെയ്തു,
തന്നെ അതുകേട്ടു ഞാനുമന്നേ വരിച്ചേൻ മനസി
നിന്നേ, പുനരെന്നേ
ഇന്ദ്രനഗ്നിയമനർണ്ണസാമധിപനും കനിഞ്ഞിരന്നു
എന്നതൊന്നുംകൊണ്ടുമുള്ളിലന്നു-
മഭിന്നനിർണ്ണയമനിഹ്നുതരാഗം,
മന്നവർതിലക സമുന്നതം സദസി
വന്നു മാലയാലേ വരിച്ചുകാലേ
എന്നപോലെ ഇന്നു വേല

പല്ലവി:
എങ്ങായിരുന്നു തുണയിങ്ങാരെനിക്കയ്യോ!
ശൃംഗാര വീര്യവാരിധേ!

ച.1
പ്രേമാനുരാഗിണീ ഞാൻ വാമാരമണിയശല,
ത്വാമാതനോമി ഹൃദി സോമാഭിരാമമുഖ,
ശ്യാമാ ശശിനം രജനീവാമാകലിതമുപൈതു-
കാമാ ഗതയാമാ
കാമിനീ നിന്നോടയി ഞാൻ
ക്ഷണമപി പിരിഞ്ഞീടുവനോ?
കാമനീയകവിഹാരനികേത
ഗ്രാമനഗരകാനനമെല്ലാമേ
ഭൂമിദേവർ പലരെയുമയച്ചു ചിരം
ത്വാമഹോ! തിരഞ്ഞേൻ, ബഹു കരഞ്ഞേൻ,
എന്നതാരോടിന്നു ചൊൽവതു!

പ്രീതേയം പ്രിയദർശനത്തിനുഴറിപ്പീഡാം വെടിഞ്ഞാശു പോയ്
മാതാവോടുമിദം പറഞ്ഞനുമതിം മേടിച്ചുടൻ ഭീമജാ
മോദാൽപ്രേഷിതകേശിനീ മൊഴികൾ കേട്ടഭ്യാഗതം ബാഹുകം
ജാതാകൂതശതാനുതാപമസൃണാ കേണേവമൂചേഗിരം

പല്ലവി

എങ്ങാനുമുണ്ടോ കണ്ടു, തുംഗാനുഭാവനാം നിൻ
ചങ്ങാതിയായുള്ളവനേ?

അനുപല്ലവി
അംഗാരനദിയിൽ ബഹുതരംഗാവലിയിൽ ഞാനോ
മുങ്ങാവതോ മുങ്ങി മങ്ങിനേനറിയാഞ്ഞേനേതും

അത്യാശ്ചര്യം വൈഭവം ബാഹുകീയം
ദൂത്യ പ്രീത്യാവേദിതം ഭീമപുത്രീ
സത്യാനന്ദം കേട്ട നേരം നിനച്ചു
മൂർത്ത്യാ ഗൂഢം പ്രാപ്തമേവം സ്വകാന്തം

പല്ലവി
നൈഷധനിവൻ താൻ
ഒരീഷലില്ല മേ നിർണ്ണയം

അനുപല്ലവി
വേഷമീവണ്ണമാകിൽ ദോഷമെന്തെനിക്കിപ്പോൾ?

ച.1
ഒന്നേ നിനയ്ക്കുന്നേരം മൊഴിയേ നളിനിതെന്നു
തന്നെ ഉറപ്പതുള്ളിൽ വഴിയെ വേഷം കാണുമ്പോൾ
വന്നീടാ തോഷം നിന്നാലൊഴിയെ വന്നിതെൻ പ്രാണ-
സന്ദേഹമാപത്സിന്ധു ചുഴിയേ