കേശവൻ‌ തന്നുടെയ ദാസജന വൈഭവം
ആശയേ പാർക്കിലോ അത്ഭുതമഹോ!
ക്ലേശദന്മാരിലും കുശലമവർ ചിന്തിച്ചു
കേവലം വാഴുന്നു പൂർണ്ണമോദം.

തൃപ്തനായേഷ ഞാൻ പാർത്ഥിവ! ഭവാനിനി
ഭുക്തിചെയ്തീടുക പുണ്യകീർത്തേ.
സത്തമ ഭവാനോടു സക്തിയുണ്ടാകയാൽ
ശുദ്ധമായ്‌ വന്നു മമ ചിത്തമധുനാ

ശ്ലോകം
ലോകത്രയൈക ഗുരുണാ ഹരിണാ വിസൃഷ്ടഃ
ശോകത്രപാപരവശീകൃത ചിത്തവൃത്തിഃ
ചക്രാതുരോ മുനിവരശ്ശരണം പ്രപേദേ
ഭൂയോപി ഭൂരികരുണാംബുധിമംബരീഷം

പദം
ജയ ജയ മഹാരാജ ദീനബന്ധോ
മയി കുരു കൃപാം വീര മനുവംശരത്നമേ

ചാപലംകൊണ്ടു ഞാൻ ചെയ്തതു സഹിച്ചു നീ
താപം നിവാരയ കൃപാലയ വിഭോ

കോപശമനം മഹാപുരുഷന്മാർക്കു ഭുവി
കേവലമാശ്രയം കൊണ്ടു വരുമല്ലോ.

ശ്ലോകം
സോമകോടിസമധാമകഞ്ചുകിലലാമമഞ്ചതലമാസ്ഥിതം
ശ്യാമതാമരസദാമകോമളരമാദ്ദൃഗഞ്ചലകലാഞ്ചിതം
കാമദായകമമോഘമേഘകുലകാമനീയകഹരം പരം
സാമജാമയഹരം ഹരിം സ മുനിരാനനാമ വനമാലിനം.

പദം
കരുണാനിധേ പാഹി കമലനാഭ!
ശരണാഗതം സപദി ദാസമേനം.

അറിയാതെ ചെയ്തുള്ളോരപരാധമിന്നു നീ
വിരവൊടു സഹിച്ചു മയി വിതര കരുണാം വിഭോ!

നിന്നുടയ തിരുനാമമൊന്നേകദാ ചൊൽകിൽ
ധന്യനാം നാരകനുമെന്നഖില വിദിതം

നിന്നുടയ പദനളിനനിസ്സൃതജലം കൊണ്ടു
നിർമ്മലനായതും നീലകണ്ഠൻ.
 

ശ്ലോകം
ദധതം കളായകുസുമോപമം ഗളം
നിജവാമഭാഗധൃത സർവ്വമംഗളം
ശരണം ജഗാമ ജഗതാം ശിവശങ്കരം
ശശിഖണ്ഡമൗലിമൃഷിരേഷ ശങ്കരം.

പദം
പാഹി ശംഭോ മയി ദേഹി ശംഭോ
ദേഹികൾക്കു നീയല്ലോ ദൈവമാകുന്നു.

ദുർവ്വാരസുദർശനദൂയമാനമാനസം
ദുർവാസസം പാഹി പാർവതീനാഥ!
 

രണേ ദാരുണേ താം കൃതാന്തസ്യ ഗേഹം
പ്രണീയാനുയാതം ഭയോൽക്കമ്പിതാംഗഃ
സമുദ്വീക്ഷ്യ ചക്രം നിജക്ഷേമകാംക്ഷീ
ജവാൽ ബ്രഹ്മലോകം ജഗാഹേ മുനീന്ദ്രഃ.

പദം
ലോകേശ പാലയ കൃപാലയ വിഭോ
പാകാരിമുഖവിനുത പാദപതിതം മാം

ഔർവാഗ്നി സദൃശാരി ദുർവാരതേജസാ
ദുർവ്വാസസം സപദി ദൂയമാനം വിധേ
 

സഹസാ മമ വചസാത്ഭുതയശസാ ഭുജമഹസാ
അഹിതമിഹ നിഹതമാഹവസീമനി
വിധേഹി യാഹി കാഹിതേ ഹി ചിന്താ

കരധൃതകരവാളേ രണത്തിനു പോക നീ കരാളേ!

ശ്ലോകം
അതിരൂഢമജം ഗരുഢം ജഗതാം
ശരണം സ മഹീനമഹീനഭുജം
വിമൃശം തമവോചദുപേത്യമുനി-
ശ്ശരണം സ മഹീനമഹീന ഭുജം

പദം

പല്ലവി
ദിനമണികുലദീപമേ രാജേന്ദ്രാ നീ നിശമയ വചനം മേ
അനുപല്ലവി
മനുകുലമതിലുള്ള മന്നവർ ചെയ്തൊരു
മഹിതപുണ്യഫലമെന്നു മന്യേ നിന്നെ
ചരണം - 1
പാരിടമഖിലം നീ പാലിക്കയാൽ നിജ-
ഭാരമൊഴിഞ്ഞുള്ളിൽ പരമാനന്ദേന

സ്തുതിപ്പദം
ചന്ദ്രചൂഡ പാഹി ശംഭോ ശങ്കര ദേഹി മേ ശംഭോ!
ചന്ദ്രികാഗൗരപ്രകാശ! ശാശ്വത ഹേ ഗിരീശാ!

ശൈവതത്വമറിവോർക്കു കൈവരും കൈവല്യസൗഖ്യം
ദൈവതാന്തരഭജനം ചെയ്‌വതോർത്താലഹോ മൗഢ്യം

ശ്രീമഹാദേവന്റെ ദിവ്യനാമമാത്രം ജപിപ്പോനു
ക്ഷേമമേറ്റം വരുത്തീടും കാമദൻ പാർവ്വതീകാന്തൻ

മുപ്പുരാരി ഭക്തന്മാർക്കു കല്പവൃക്ഷതുല്യനല്ലോ
നല്പദം വേണമെന്നുള്ളോർ തല്പദം സേവിച്ചുകൊൾവിൻ.

ശ്ലോകം
ഭാസ്വദ്ഭസ്മപരാഗപാണ്ഡുരതനും ബ്രിഭ്രാണമേനാജിനം
മൗഞ്ജീമാകലയന്തമുന്നതജടാഭാരം ഹിരണ്യദ്യുതിം
സാക്ഷാൽ ത്ര്യക്ഷമിവാപരം ക്ഷിതിപതിർദുർവാസസം താപസം
സംപ്രാപ്തം പ്രണിപത്യ തം മധുവനേ വ്യാചഷ്ട ഹൃഷ്ടാശയഃ