വീരശിഖാമണേ കംസ ശൗര്യഗുണവാരിരാശേ

സാരമാകുന്നൊരു വാർത്ത പാരമിന്നു കേട്ടുകൊൾക
 

നന്ദഗേഹേ വാണീടുന്ന മാന്യരാം രാമകൃഷ്ണന്മാർ

നന്ദസുതന്മാരതെന്നോ മന്ദമതേ ബോധിച്ചു നീ

 

നന്നുനന്നു നിരൂപിച്ചാൽ ധന്യനാം വാസുദേവന്റെ

നന്ദനന്മാരാകുന്നവർ നിന്നുടെ വൈരികളോർത്താൽ

 

മേദിനീശ നീയയച്ച പൂതനാബകാദികളെ

പ്രേതനാഥപുരേ ചേർത്തു മാധവനതോർത്തുകൊൾക
 

ഉഗ്രസേനാത്മജ പോരിൽ ഉഗ്രവീരനാം നിന്നെയും

നിഗ്രഹിക്കേണമെന്നവന്നാഗ്രഹമുണ്ടെന്നും കേട്ടു

 

വിജയീഭവ ഹേ സദാ ത്വം

ഭുവനവീര്യസുമതേ സദാ ത്വം

 

വിജിതം തവ ബാഹുബലം കൊണ്ടു

വീതഖേദമിഹ ലോകമശേഷവും

 

ഇന്ദിരാ കാമുകൻ തന്നുടെ സഭ-

യീന്നുകേട്ടു വീര്യം നിന്നുടെ

 

ഇന്നും അമരാനദീതടേ പാടുന്നു

ഇങ്ങുവരുമ്പോൾ മഹത്വമതിന്നുടെ

 

ലജ്ജയുണ്ടെങ്കിലും ചൊല്ലുന്നേൻ കേൾക്ക

ഇജ്ജനമോതേണ്ടും വാസ്തവം

 

അർജ്ജുനനെന്നൊരു പാർത്ഥിവൻ നിന്നെ

തർജ്ജനം ചെയ്യുന്നു നിത്യം കയർത്തവൻ

 

സകലലോകനായക! സാരസനയന ഹരേ!

അഖിലസാക്ഷിയാകും നീ

അറിയാതില്ലൊരു വസ്തുവുമെങ്കിലും ചൊല്ലാം

 

അധിനിദ്രമുഷകണ്ടുപോലനിരുദ്ധനെ

അതിമാത്രം കൊതികൊണ്ടുപോലെത്രയും പാരം

അലസയായതുകൊണ്ടുപോൽ

 

അംഗജബാണഫണിഗണവിഷം തീണ്ടിപോൽ

ആധിപൂണ്ടുപോൽ
 

അതു ചിത്രലേഖധരിച്ചു അർദ്ധരാത്രിയിലവളും

ഇപ്പുരേ ആഗമിച്ചു തന്നുടെ വേഷം
 

ചതികൊണ്ടുടനെ മറച്ചു

അനിരുദ്ധനെ കിളിമൊഴിക്കവൾ

ഹരിച്ചു കാഴ്ചയായ് വെച്ചു

 

പുണ്യജനാധിപതേ കുശലം

പരിപൂർണ്ണ ഭാഗ്യജലധേ നിയതം

പുണ്യ വിജിതഭുവനാധിനാഥ പദ-

പുരശാസന പദഭജന പരായണ.

ചിത്രമഹോ തവ വചനമിതെല്ലാം ഇങ്ങിനെ പര-

ചിത്തമറിഞ്ഞുരചെയ്‌വതു കൊള്ളാം

അത്ര ഭവാനോടു ചൊൽവതിനില്ലാ ഇങ്ങൊരു കാര്യം

അത്രയുമായിനിയുള്ളതു ചൊല്ലാം കേട്ടാലുമെങ്കിൽ

വർത്തമാനമിഹ പാവകൻ അവനു

വെപ്പുകാരിലൊരു പാചകൻ

പവനനത്രയല്ല ബഹുസേവകൻ

പറവതത്രയെന്നു ചില വാചികം

അത്യുദാരമതിയായ നിൻ സഹജ-

കൃത്യമാകുമപവാദമയേ തവ

മംഗലം ഭവതു തവ മാന്യഗുണരാശേ!

തുംഗബലവിമത മതംഗജവര മൃഗേന്ദ്ര

ദേവദേവൻ നാരായണൻ ദേവകാര്യം മൂലം

ദേവകീനന്ദനനായി ജാതനായി ഭൂതലം

ദേവവൈരികളെക്കൊന്നു പാലിപ്പതിന്നതിവേലം

പാരാവാരമദ്ധ്യമതിൽ പാരം വിളങ്ങീടുന്ന

ദ്വാരവതിയാം പുരിയിൽ കാമപാലനോടും

സ്വൈരം വാഴുന്നു ഗോവിന്ദൻ

യാദവവീരന്മാരോടും

ഏണമിഴിയായിടുന്ന രുഗ്മിണി തന്നുടെ

പ്രാണനാഥൻ മുകുന്ദൻ എന്നോർക്ക പരിചോടെ

ക്ഷോണീപാല! തവ ഭാഗ്യമെന്തിഹ

ചൊൽവതിവിടെ

എന്നതുകൊണ്ടിപ്പോൾ നിങ്ങളുമിന്നു നന്നായ്പൊരുതുജയിക്കേണം

മന്നിൽ പുരത്തിൽ തിലകമാം ലങ്കയെ

നന്നായുറപ്പിക്ക ഞാനിതാ ധാവതി

നക്തഞ്ചരാധിപ, മാല്യവൻ, മദമത്തകായജിതമാല്യവൻ

ഉക്തിം മം ശൃണു സാലകടങ്കടാ-

പൗത്ര, നിശാചരവാരിധിചന്ദ്ര

 

ബുദ്ധിമാനെങ്കിലും മാനസേ തവ ശത്രുമതമറിയേണമേ

മത്തനായ് മേവുമ്പോൾ തെറ്റും നൃപകാര്യം

ബുദ്ധിമതാം ബഹുമാനമതോർക്കിലോ

പാകശാസനാദിവാനവർ ക്ഷീരസാഗരേ ചെന്നങ്ങുണർത്തിനാർ

പാരമാം നിങ്ങടെ ദൂഷണം കേട്ടപ്പോൾ

നാഗാരിവാഹനൻ കോപിച്ചതുനേരം

നിശ്ചിത്യേതി മഹേന്ദ്രമുഖ്യദിവിഷന്നാനാമുനീന്ദ്രാസ്തദാ

സച്ചിദ്രൂപമുപേത്യ ശങ്കരമഥ പ്രസ്ഥാപ്യദുഗ്ദ്ധാംബുധിം

പശ്ചാത് പ്രാപ്യ പദാംബുജേ നിപതിതാ വിശ്വംഭരസ്യ പ്രഭോ-

രർച്ചിഷ്മന്തം അനന്തമന്തികഗതാസ്തം വാചമിത്യൂചിരേ
 

 

ബാഹുവിക്രമവിജിതസംക്രന്ദന!

സ്വർഗ്ഗലോകേനിന്നു നിർഗ്ഗമിച്ചിങ്ങു ഞാൻ

ആഗ്രഹിച്ചു ഗൂഢം ചൊല്ലുവാനൊരുകാര്യം

മിത്രമെന്നു ഭാവമെത്രയും നിനക്കത്ര ശൗരിതന്നിലത്ഭുതം

ശത്രുവായ് പിറക്കും നിന്റെ വംശേ ഹരി

വൃത്രവൈരിയുടെ പ്രാർത്ഥന കാരണാൽ

പാർത്ഥിവോത്തമ ഭവാനോടു പര-

മാർത്ഥമൊക്കവെ പറഞ്ഞു ഞാൻ

അത്ര യുക്തമെന്തെന്നാപ്തരായ

മന്ത്രിസത്തമന്മാരുമായൊത്തു ചിന്തിച്ചാലും