അത്രഭയമുണ്ടെന്നാകില്‍ ശത്രുവുമല്ലിനി മേലില്‍

മത്തനായിപ്പോയീടാതെ പത്തനെ വാഴ്ക
 

 

തിരശ്ശീല

പംക്തികണ്ഠ രക്ഷസേന്ദ്ര പാകവൈരിതന്നെ

ബന്ധിച്ച സമര്‍ത്ഥന്‍ തന്റെ താതനോ നീ?

 

കൈലാസമെടുത്തുനിജ പാണികളില്‍ പല

ലീലാവിനോദങ്ങള്‍ ചെയ്ത വീരനോ നീ?

 

എന്തിനിഹ നമ്മുടയ ലാംഗുലത്തിൽ വന്നു

ഹന്ത ! പറഞ്ഞീടുക നീ കാര്യമെല്ലാം.

 

കഷ്ടമൊരു കപിയുടെ പൃഷ്ടഭാഗം തന്നില്‍

ഇഷ്ടമുണ്ടോ വസിക്കുവാനെന്തിതേവം?

 

അഷ്ടദിക്ക്പാലന്മാർ നിന്റെ അട്ടഹാസം കേട്ടാൽ

ഞെട്ടുമെന്നു ചിലർ ചൊല്ലിക്കേട്ടു ഞാനും.

 

ശ്രുത്വാ മിത്രാത്മജോക്തിം പവനസുഗതഗിരം ചാപി നിശ്ചിത്യ കൃത്യം

ഗത്വാ പൂർവാംബുരാശിം കൃതനിയതമഹാതർപ്പണോ ദക്ഷിണാബ്ധൗ

സ്നാത്വാ ഭക്ത്യാ യഥാവത് സ്ഥിരതരമനസാ തർപ്പയൻ കല്പമന്ത്രൈർ-

ദൃഷ്ട്വാ ഗാംഭീര്യമംഭോനിധിഗതമകരോദുത്ഥിതാത്മാ സ ചിന്താം

തല്‍ക്കാലേ ചക്രവര്‍ത്തീ കപിതതിഷു ചതു: സിന്ധുസന്ധ്യാവിധായീ

വിക്രീഡന്‍ കന്ദുകാദ്യൈരിവ ധരണിധരൈ: സപ്തസാലപ്രഹാരീ

കിഷ്കിന്ധായാം സ ബാലീ സസുഖമധിവസന്‍ വിക്രമീ ശക്രസൂനുഃ
സുഗ്രീവാദ്യാന്‍ കപീന്ദ്രാനവദദഭിനവാംഭോദഗംഭീര വാചാ

ശ്രീവത്സവത്സരാമ ശ്രീനാരായണ

ഗോവിന്ദ മുക്തിം ദേഹി

ഏവം പറഞ്ഞു ഭഗവാനൊടു ചേർന്നു ബാലീ

താവൽ ശരം പരിഹരിച്ചു തതസ്തദീയം

കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു വിധിനാ കപിഭിസ്തദാനീം

സന്മാനസൻ രവിസുതൻ പുരമേത്യവാണൂ

 

ബാലിവധം സമാപ്തം

താരയാം വാനരസ്ത്രീ ഏവമങ്ങേകുമപ്പോൾ
ഘോരമാം സായകത്താൽ ദീനനായ് ബാലിതാനും
ചാരുവാം വില്ലുമായിമുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രാമം
വീരനാമിന്ദ്രസൂനു ചൊല്ലിനാന്മോദമോടെ

(രാമനോട്)
ബാധിതസ്യസായകേന ശ്രീരാമചന്ദ്ര
അയി മമ മൊഴി കേള്‍ക്ക

 

 

അന്യോന്യം തുല്യവീര്യൗ സുരവരതനയൗ ഘോരമായ് ചെയ്തു യുദ്ധം

അന്നേരം സൂര്യസൂനു രണമതിലധികം ദീനനായ് നോക്കി രാമം

ധന്യോസൗ രാജരത്നം കപിവരഹൃദയേ താഡയാമാസ ബാണം

നന്നായേറ്റിന്ദ്രസൂനു വിരവൊടു നിഹതൻ ചൊല്ലിന്നാൻ രാമമേവം

ചേരുമെന്നോടു നീയുരപ്പതും വീരഗർവ്വിത ദുർമ്മതേ

പോരിനായിഹ നേരിടുന്നതു കണ്ടിടാമിഹ കണ്ടിടാം

 

 

തിരശ്ശീല

മത്തമാതംഗയാനാ താരയാം മാനിനീ സാ

ചിത്തതാരിങ്കലത്തൽ പൂണ്ടു ദേഹം പുണർന്നു

ഇത്തരം സോദരന്റെ മത്തമാം വാക്കുകേട്ടി-

ട്ടെത്തിനാൻ മാർഗ്ഗമദ്ധ്യേ ചൊല്ലിയേവം സ ബാലി

 

ഘോരമർക്കട താഡനാലതി ദീനനായ് നടകൊണ്ട നീ

പോരിനായിഹ നേരിടുന്നതു ചേരുമെന്നതു ചൊല്ലലാം
 

വീരരായവരാരുമേ മമ നേരെനിന്നു മദത്തൊടും
പോരിനേറ്റഭിമാനമോടഥ ജീവനോടെ വസിച്ചിടാ
 

കോടിവജ്രസമാനമാകിയൊരെന്നുടെ നഖകോടിയാൽ

ആടൽ തീർന്നിഹ നിന്റെ നെഞ്ചു പിളർന്നുകാലനുനൽകുവൻ
 

ചിത്രതരാകാരേ താരേ ദുഗ്ദ്ധസാഗരമഥനേ

തത്ര ദേവാസുരരെല്ലാം ശക്തരല്ലാതായശേഷം
 

വാസുകിതൻ ബാലധിയും ഭാസുരമാം ശീർഷാളിയും

ആശുമെല്ലെപ്പിടിച്ചു മഥനം ചെയ്തഹന്തയോടും
 

നാരായണനേയുമയേ പാരം തോഷിപ്പിച്ചു നന്നായ്

താരേ നിന്നെക്കൊണ്ടുപോന്ന വീരനല്ലോ ഞാനാകുന്നു
 

രാമനെശ്ശങ്കിക്കവേണ്ട ഭീമനൃപഗുണാകാരൻ

കോമളാകാരൻ പാപത്തെ കിമപി ചെയ്കയില്ലേതും

 

സുഗ്രീവൻ വിളിക്കുന്നവൻ വിഗ്രീവനവനാം തന്നെ

വ്യഗ്രനായോടുമല്ലായ്കിൽ അഗ്രേ എന്നെ കാണുന്നേരം