വൈവശ്യഭാരാലസലോചനാം താം
ഏവംസമാശ്വാസ്യ മഹീസുരോസൗ!
ഗോവിന്ദഗേഹം സമവാപ്യ വേഗാത്‌
ദേവേന്ദ്രസൂനും തമുവാചധീരം!!

പദം:
ധീര ധീര വീര ഹീര ഹേ പാണ്ഡവ! കൂടെ-
പ്പോരിക പാരാതെ മൽഗൃഹേ

ക്ഷീരപൂരഗൗരകീർത്തേ! നീരജാസ്ത്രചാരുമൂർത്തേ!
ദൂരിത രിപുകൃതാർത്തേ! പൂരുവംശപുണ്യകീർത്തേ!

മുന്നമിവിടെനിന്നല്ലയോ കണ്ടതു തമ്മിൽ
സുന്ദരാംഗ! തോന്നുന്നില്ലയോ
ധന്യശീല! മമ പത്നി പിന്നെയും ധരിച്ചു ഗർഭം
ഉന്നതകൗതൂഹലമാസന്നമായി സൂതികാലം

കല്യാണാലയേ! ചെറ്റും അല്ലൽകരുതീടായ്ക
മല്ലാക്ഷി! പീഢിപ്പിയ്ക്കൊല്ല നീ എന്നെയും
വില്ലാളി വിജയനെ വിരവിൽ വരുത്തുവാനായ്‌
വല്ലഭേ! ഗമിക്കുന്നേൻ വരുവൻ വൈകാതെ ഞാൻ
കലയ ധൈര്യം ഓമലേ! കമനീയശീലേ!

അത്തലിതൊഴിച്ചില്ലെങ്കിൽ സത്വരം ഞാനന്നുതന്നെ
ചിത്രഭാനുകുണ്ഡത്തിൽ ചാടി ചത്തീടുവേനെന്നു പാർത്ഥൻ
സത്യം ചെയ്തപാണ്ഡവനെ ദൈത്യവൈരിയുപേക്ഷിക്കുമോ വല്ലഭേ!

[[നീലാരവിന്ദദളനേത്രൻ ലീലാമാനുഷൻ നീലാംബുദശ്യാമഗാത്രൻ
പാലാഴിശായി വഴിപോലെ തുണയ്ക്കുന്നാകിൽ
പൗലോമീകാന്താത്മജൻ പാലിക്കും ബാലകനെ
പരിപാഹിഹരേ നാഥ! കൃഷ്ണ! കാരുണ്യമൂർത്തേ! പരിപാഹി.]]

കോമളസരോജമുഖി! മാമകഗിരം കേള്‍ക്ക
എന്നോമല്‍ കരയായ്ക ബാലേ!
പോമഴലിതാശു മേലില്‍ ആമോദകാരണമാം
കാമിതവും വന്നുകൂടും വല്ലഭേ!

ഭക്തവത്സലൻ ദൈത്യവൈരിയും
ശക്തരായ ബലഭദ്രാദികളും
സാദ്ധ്യമല്ലെന്നുവച്ചിട്ടൊരുത്തരുമിളകാഞ്ഞൂ
ശ്രദ്ധയില്ലെനിക്കിനി പുത്രവദനം കാണ്മാൻ

അവിവേകീ നീ ബത നിർണ്ണയം
അർജ്ജുന വീര്യനിധേ

വിഷ്ടപാധിപൻ ശിഷ്ടപാലകൻ
വിഷ്ടരശ്രവസ്സെന്നുടെ ദുഃഖം
കേട്ടിളകാഞ്ഞതെന്തെന്നൊട്ടും വിചാരിയാതെ
പൊട്ടാ! നീ ചാടിപ്പുറപ്പെട്ടതെത്രയും ചിത്രം!

അവിവേകീ! നീ ബത! നിർണ്ണയം!
അർജ്ജുന വീര്യനിധേ!

ഇഷ്ടേനാഥ കിരീടിനാ ച ഭഗവാൻ തുഷ്ട്യാ വസിച്ചു പുരേ;
ശിഷ്ടന്നങ്ങൊരു ഭൂസുരന്നു മൃതരായെട്ടാണ്ടിലെട്ടുണ്ണികൾ; !
കഷ്ടം സ ദ്വിജനൊൻപതാംശിശുശവം പെട്ടെന്നു കൈകൊണ്ടു വാ-
വിട്ടുച്ചൈവിലപിച്ചു വൃഷ്ണിസഭയിൽച്ചെന്നേവമൂചേ ശുചം !

പദം:
ഹാഹാ കരോമി കിമിഹാ| ഹാഹന്ത ദൈവമേ ||ഹാഹാ കമേമി ശരണം?||

ലോകാന്തരങ്ങളിലും | സുഖമില്ല നൂനമിഹ||
സുതരഹിത പുരുഷന-| ഹോ ശിവശിവ!||

അർഭക! നീയെന്തിങ്ങനെ | സ്വൽപമപി കരയാത്തു?||
അൽഭുതവിലാസവനേ! | അൽപേതരം പാപിയായ||
ത്വൽപിതാവിനത്ര വിധി | കൽപിതമിതോ നന്ദന! ശിവശിവ!||