രാമനും കാനനാന്തേ പോവതിന്നായശേഷം
ഭാമിനീമൗലിയാകും മാഗധീമാദരേണ
കോമളന്മോഹമോടെ രാഘവേണാനൂയതും
സാമവാക്യത്തിനാലേ മാതരം ബഭാഷേ

കുംബുകണ്ഠി കേൾ കഞ്ജലോചനേ
അംബ രാഘവൻ കാനനേ പോയാൽ
അംബുജാനനേ പോകുന്നു ഞാനും
സമ്മതിക്കണം വൈകിയാതെ നീ

നൃപമണി രഘുവീരന്‍ ചൊന്നതു കേട്ടു ദേവീ
നൃപനിഹഭരതന്നായ് നള്‍കിനാന്‍ രാജ്യമെല്ലാം
വിപിനഭൂവി നിവാസം ചെയ്യണം പോയി നീയും
കൃപയൊടുമപിഹീനാചൊല്ലിനാള്‍ രാമമേവം.

കൈകേയീ വാക്കിനാലെ രാഘവന്‍പോകുമിപ്പോള്‍
സോദരന്‍കേട്ട വൃത്തന്തല്‍ ക്ഷണംക്രൂദ്ധനായീ
സാരമാരക്തനേത്രോരോഷമോടന്തികേവന്നാ-
ത്തചാപേഷുഹസ്തോമനോടേവമുചേ