സോദര, രാമ മഹാമതേ നിന്റെ പാദസേവതന്നെ വേണ്ടൂയെനിക്ക്
ഏതുമതിലരമില്ലിങ്ങനിക്കു സാധുഹിതാനന്ത സർവ്വശരണ്യ,
ആശരീരാവധി നിൻപാദസേവാം ദാശരഥ മമ ദേഹി മഹാത്മൻ!
താവകഭക്തനായുള്ള ഭരതന്നു യൗവരാജ്യത്തെ നൽകെന്നാര്യ!

ഇന്ദ്രവിജയിൻ, വീര കേൾ നീ കൗണപേശ്വരനന്ദന,
ഐന്ദ്രമസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേനഹമുത്തമം ബഹുശോഭിതം.
സത്യസന്ധനമോഘവാക്യൻ പൗരുഷത്തിലുമനുപമൻ
രാമചന്ദ്രൻ ദാശരഥിയെന്നാകിൽ നിൻ തല കൊയ്തിടും.

വീര നിന്നുടെയാസുരാസ്ത്രമറുപ്പതിന്നിഹ ഞാനിപ്പോൾ
ഘോരമാം മഹേശ്വരാസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേൻ കർഷത്തൊടും
 

സൗര്യമസ്ത്രമയച്ചു ഞാനതു ഖണ്ഡിപ്പേൻ കുണപാശന
വീര്യവാനയി നീ ദൃഢനല്ലോ ശ്ലാഘനീയതരോസി വൈ.

അധമപാപകുലാധമ നിന്റെ യാമ്യമാകുമസ്ത്രത്തെ ഞാൻ
യക്ഷരാജാസ്ത്രത്തിനാലിഹ ഖണ്ഡിപ്പേൻ ഖലപാപിഷ്ഠ.
നിന്നെ വാരുണാസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേൻ ഇന്ദ്രവിജയിൻ,
നീയറിഞ്ഞീടു കൗണപാധമഗർഹിത.

അധികം നീയിഹ പറവതെല്ലാമിന്നൊഴിച്ചിടുന്നൊണ്ടു ഞാൻ
വിധുതനാകുമെൻ ബാണത്താൽ നീ ദുഷ്ടദുർഗുണദുർബുദ്ധേ!

ശ്ലോകം
ഏവം പറഞ്ഞവരു ചെന്നഥ യാഗമെല്ലാ-
മില്ലാതെയാക്കിയുടനേ ദശകണ്ഠസൂനു
പോരിന്നടുത്തു തരസാ രഥമോടുമാരാൽ
താവജ്ജഗാദ സ തു മാരുതി വാഹനസ്ഥം

പദം
വൃത്രശത്രുജയിന്മഹാബല യുദ്ധത്തിനിങ്ങു വരിക നീ
മുർത്തി ഭേദിച്ചു യാത്രയാക്കുവേൻ കാർത്താന്തീം കകുഭംപ്രതി
വിരവിനോടതു കാണ്ക നീ!
 

കണ്ടുകൊൾക യാമ്യമസ്ത്രം വായവ്യാസ്ത്രത്താൽ
ഇണ്ടലെന്നി ഖണ്ഡിച്ചീടുന്നേൻ ഞാൻ കൗണപമൂഢ!
അതികായ! അരേ മുഢ! നിന്നെക്കൊല്ലുവാൻ
ബ്രാഹ്മമസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നിതു ഞാൻ കണ്ടുകൊള്ളുക.

കേളെടാ ഞാനൈഷീകത്തെ ഐന്ദ്രാസ്ത്രംകൊണ്ടു
ലീലയോടെ തടുത്തീടുന്നുണ്ടു രാവണസൂനോ!

കാണുക ഞാൻ സൂര്യാസ്ത്രത്താലാഗ്നേയാസ്ത്രം
ഘോരമാക്കിച്ചെയ്തിടുന്നതൊണ്ടന്നിങ്ങു നിശ്ചയം.