കഷ്ടമിതു ബാലനഹം മട്ടോലും മൊഴിയെ

ഒട്ടുമേ ശങ്കിയാതേവം ചൊല്ലീടൊല്ലായേ

എന്തിവിടെ വന്നു നീയും അന്തർഗ്ഗതവും തേ

എന്തു നീയേതു കുലത്തിലുള്ളതു ധന്യേ?

ശാന്തന്മാരാം മുനികടെ കാന്തമാരിലേകയോ നീ?

കിന്തു നാകനാരിയോതാൻ നാഗനാരിയോ?

അക്ഷീണഗുണശാലിനീ! ആഗ്രജാംബേ! കേൾ

ലക്ഷ്മണനിതാ തൊഴുന്നേൻ
 

ലക്ഷ്മീസന്നിഭേ! തവ പക്ഷപാതമുണ്ടെന്നിൽ

പക്ഷ്മളേക്ഷണേ! രണ്ടു പക്ഷമായതിനില്ല

ഭാഗ്യനിധേ! മമ പൂർവ്വജ! താവക-

പാദയുഗം പണിയുന്നേൻ

 

യോഗ്യമിദം തവ വാക്യമഹോ! ബഹു-

ശ്ലാഘ്യതമം ബത ചേഷ്ടിതവും തേ

 

ത്യാജ്യം തവ ഖലു രാജ്യം രഘുവര-

യോജ്യം ബുധജനപൂജ്യൻ പൂർവ്വജൻ

 

പ്രാജ്യഗുണാകര! പാർക്കുകിലസ്യ നി-

യോജ്യതരല്ലോ ഇജ്ജനമെല്ലാം

ഇത്ഥം ശ്രുത്വാ ജനകതനയാ ഭാഷണം ഭീഷണാത്മാ

ക്രുദ്ധഃ സ്മൃത്വാ സപദി ഹൃദയേ സ്പർദ്ധയാ മദ്ധ്യമാംബാം

നത്വാ പാദേ രഘുകുലവരം ലക്ഷ്മണ സ്തൽക്ഷണോദ്യൽ-

ബദ്ധാടോപജ്വലിത നയനോ രൂക്ഷം മിത്യാച ചക്ഷേ

 

 

കുസൃതികള്‍ക്ക് മൂലമുടനേ സംഭവിച്ചീടും

വിസൃജ വാജിയെ നീ വികൃതികളുരയാതെ

ശത്രുഘ്നഃ കുശസായകൈസ്സുനിശിതൈര്‍ന്നിര്‍ഭിന്നഗാത്രോ മൃധേ

സേനാഭിസ്സഹ മോഹമാപദിതി ച സ്പഷ്ടാര്‍ത്ഥമാവേദിതഃ

ശ്രീരാമസ്സഹസാ വിചിന്ത്യ സമരേ സൌമിത്രിമാജ്ഞാപയല്‍-

സോപ്യാഗമ്യ കുമാരയോശ്ചനികടം പ്രാഹ പ്രഗത്ഭം വചഃ

 

ശാന്തവികത്ഥനമെന്തിനു ഖേട 

ചന്തമൊടമര്‍ചെയ് വതിനിഹ വാടാ
 

മന്ദ പലായനമിഹ തേ കൂടാ 

അന്തകസവിധമടുക്ക നീ മൂഢ

ഭാനുകുലോത്തമാനാകും രാമന്‍ തന്നുടെ 

സോദരനഹമതിധീരന്‍

ഹീന കിരാത നീ ദൂരെപ്പോക

കാനനസീമനി കണ്ടീടാതെ

ജാനകീ നിന്നെയും വഞ്ചിപ്പതിന്നു മാം

മാനവപുംഗവനിന്നരുള്‍ചെയ്തു

ഭാനുകുലാധിപന്‍ ലോകാപവാദത്താല്‍

കാനനസീമനി കൈവെടിഞ്ഞുനിന്നെ