നിശമ്യ തദ് ഭൂമിസുതസ്യ ഗർജ്ജിതം

രുഷാ ജ്വലൻ ജംഭരിപുർമ്മഹാമനാഃ

പ്രഗൃഹ്യ വജ്രം ശതധാരമുൽബണം

ജഗാദ വാചം നരകം രണോൽസുകഃ

 

 

ദാനവാധമ, വന്നതെന്തിഹ പോരിനായതിദുർമ്മതേ !

ഊനമെന്നിയെ നിന്നെയാക്കുവൻ ഭാനുതനയപുരത്തിൽ ഞാൻ

 

വീര വരിക രണാങ്കണേ എട വീര വരിക

സ്വസ്തി ഭവതു തേ സൂനോ! നിസ്തുലവിക്രമ!

ഹസ്തിവരയാന സുപ്രശസ്തസുചരിത!

യാമിനീചരമാനിനീനാസാകുചങ്ങളെ

ഭീമബല! ഛേദിക്കയാൽ പ്രീതിവളരുന്നു

ചേതസി മേ നന്നു.

ദേവദേവൻ നാരായണകൃപകൊണ്ടു

ദേവവൈരികളാലൊരു ഭീതിയില്ല നൂനം 

ഭൂതിവരുന്താനും

ജനകനു വന്നതിനൻപൊടു പകരം

ജവമൊടു ചെയ്തൊരു നമ്മുടെ സുതനും

കനിവൊടതിന്നിഹ യത്നം ചെ-

യ്തൊരു കമലഭവാത്മജനായ ഭവാനും

 

മുനിവര, ഭവതാന്മുഹുരപി സതതം മുരഹരകൃപയാ കുശലം

നാരായണഭക്തജന ചാരുരത്നമായീടുന്ന

നാരദമുനീന്ദ്ര, തവ സാരമല്ലോ വാക്യമിദം.

 

കാര്യമിതു സാധിച്ചെങ്കില്‍ തീരുമെന്റെയവമാനം

പോരികയും വന്നു മമ വീര്യജാതനല്ലോ ബാലി !

 

എങ്കിലോ ഗമിക്ക കാര്യം ശങ്കയില്ല സാധിച്ചീടും

പങ്കജാക്ഷൻ തന്റെ പാദപങ്കജങ്ങളാണേ സത്യം.

ശൈലപ്രകരവിശാലപതത്രസ-

ലീലനികൃന്തനലോലമദീയ ക-

രാലംകൃതകുലിശേന ഭവൽഗളനാള-

ജാലമിഹ വിദലയാമ്യഹം

ആകർണ്യ രൂക്ഷമിതി വിംശതിഹസ്തവാക്യം

ആഭ്യേത്യ തത്ര സഹസാ ശതകോടിഹസ്തഃ

ആഹേതി തം കരബലവ്യഥിതോരുസത്വം

കോപം സഹേതരസുദുർവചനം ക്ഷണാർദ്ധം.

 

 

രാക്ഷസകീട, ദശാനന, നിന്നുടെ

രൂക്ഷമൊഴികൾ പോരും

യക്ഷാധിപനെ ജയിക്കുകകൊണ്ടൊരു-

ദക്ഷതയില്ലതും കരുതുക കുമതേ!

അമരാധിപനായീടും നമ്മുടെ

അമരാവതിയിൽ വന്നിഹ സമ്പ്രതി

സമരത്തിന്നു വിളിപ്പതു നിന്മദ-

മമരാനുള്ളൊരു കാരണമറിക നീ.

മന്ദാരാദികപുഷ്പസൗരഭജൂഷാ മന്ദാകിനീസംഗിനാ

മന്ദമ്മന്ദമുപാഗതേന മരുതാ സംവീജ്യമാനാന്തരേ

സാന്ദ്രാനന്ദമഥൈകദാ മണിമയേ ഹർമ്മ്യേതിരമ്യേ വസ-

ന്നിന്ദ്രാണീമരവിന്ദസുന്ദരമുഖീമിന്ദ്രോ ബഭാഷേ ഗിരം

 

 

കാന്തേ! പുലോമതനയേ ബന്ധുരാകൃതേ

കാന്തിസന്തതിനിലയേ!

കാന്തനാമെൻ വാക്യം പൂന്തേന്വാണി കേട്ടാലും

മന്ധരമദസിന്ധുരഗമനേ!

 

ചെന്താർശരനിഹ വന്നു പാരം അന്തരംഗം തന്നിലിന്നു

ഹന്ത ശരം തൂകീടുന്നു പാരം സന്താപം മേ വളരുന്നു

ലക്ഷ്മീനാഥേന പൂര്‍വ്വം ത്രിഭുവനഗുണരുണാ ശിക്ഷിതേ മാലിസംജ്ഞേ

രക്ഷോനാഥേ സുമാലിപ്രഭൃതിഷു ച ഗതേഷ്വാശു പാതാളലോകം

യക്ഷാധീശേ ച ലങ്കാമധിവസതി മുദാ സംയുതേ താതവാചാ

സക്ഷേമോ ദേവവൃന്ദൈരവസദപി സഹസ്രേക്ഷണോ നാകലോകേ

 

നാകലോകവാസിജന നായകനാമിന്ദ്രന്‍

പാകവൈരി സര്‍വ്വലോകപാലകരില്‍ മുമ്പന്‍

പുണ്യകര്‍മ്മം ചെയ്തീടുന്ന പൂരുഷര്‍ക്കുമേലില്‍

പൂര്‍ണ്ണസുഖം നല്‍കും ദേവപുംഗവന്മഹാത്മാ

 

ദേവമുനിഗന്ധര്‍വ്വാദിസേവിത ചരണന്‍

ദേവദേവപാദപത്മസേവകനുദാരന്‍

ഇങ്ങനേ പല പരീക്ഷകൊണ്ടു ഫലമില്ലായാഞ്ഞു സുരനാഥനും

തിങ്ങിനോരു ഭയമോടു ചെന്നു രജതാദ്രിശൃംഗനികടേ തദാ

മംഗലാം ഹിമഗിരീന്ദ്രജാം പ്രതിയുണർത്തിരോരളവും ശങ്കരീ

മംഗലപ്രദനതായ് വിളങ്ങിനൊരു ശങ്കരം പതി ജഗാദ സാ

 

പാരീരേഴിന്നും സാരമായുള്ള വേരാം പരമേശ

പാരിച്ചോരു നിൻകൃപയാൽ പരിപാലിതയിഹ ഞാൻ

പറയുന്നതു ശൃണു മേ ബത പരമേശ്വര ഭഗവൻ

കുന്തീതനയൻ തവ പദചെന്താരിണ സതതം

ചിന്തിച്ചു തപംചെയ്‌വതും പുനരെന്തവനു വരത്തെ

അന്തകഹര! ഹന്ത ഭവാൻ ചന്തമോടു കൊടാത്തൂ?

 

ഇത്ഥം വൃത്രാരിപുത്രൻ ഭയകരതപസാ ദേവദേവം തമീശം

നത്വാ ചിന്തിച്ചു വാഴുന്നളവിലമരലോകേശനും ദേവലോകേ

ചിത്തേ ചിന്തിച്ചിവണ്ണം നിജതനയതപശ്ശക്തിധൈര്യങ്ങൾ കാണ്മാൻ

പൊൽത്താരമ്പന്റെ സൈന്യംതൊഴുമമരവധൂവൃന്ദമോടൊത്തുകൂടി

 

ദേവേന്ദ്രനങ്ങഥ സുരാംഗനമാരുമായി

വേവീടിനോരളവു തന്നുടെ ചിന്തിതങ്ങൾ

സർവ്വം വലാരി സുരസഞ്ചയസേവ്യനപ്പോൾ

സ്വർവ്വേശ്യമാരൊടു മുദ ഗിരമേവമൂചേ

 

സുരലോകസുന്ദരിമാരെന്നു പെരിയ ചൊല്ലുടയവരേ

സരസം മമ വാക്യം കേൾപ്പിൻ, സാരസേഷു മനോമോഹിനിമാരേ