മറുചോദ്യവുമുണ്ടനേകവത്സരമതിന്നു മുമ്പില്‍

ഒരുനാള്‍ തനയന്‍ ജനിച്ചശപ്തമുഹൂര്‍ത്തമതിങ്കല്‍
 

അവനെ നദിയിലൊഴുക്കിടുമ്പോള്‍

ഭവതി തന്നുടെ ഹൃദയത്തില്‍
 

നിറഞ്ഞുദയവു തുളുംബിയെങ്കില്‍

പറഞ്ഞിടാമീ നിമിഷത്തില്‍

ഉണ്ണീ എന്നുടെ കണ്ണിലുണ്ണീ ! ഹന്തനീയീ-

വണ്ണം കഥിയ്ക്കുമെന്നു നണ്ണിയതില്ലഞാന്‍
 

ഇല്ലേ ദയ ? നിന്‍തനു തല്ലജത്തില്‍ ഹൃദയ-

മില്ലേ ? പകരമൊരു കല്ലോ ? ശിവ ! ശിവ !

അരുതേവെറുതേ പറഞ്ഞിടേണ്ടത് നിഷ്ഫലമല്ലോ ?

ദുരിയോധനനെപിരിഞ്ഞു ഞാന്‍ പോരികയില്ലല്ലോ
 

സമസ്തമഹിമയുമെനിയ്ക്കവന്‍

നിമിത്തമായതുമറപ്പാനോ ?
 

കൃതഘ്നനോ ഞാന്‍ ? ചതിപ്പാനോ ? ഇതു

വദിപ്പതിന്നോവന്നു ? വിചിത്രം !

എന്നുടെ പൊന്നോമനേ, നിന്നുടെയനുജന്മാ-

ര്‍ക്കിന്നു നീയവലംബം, വന്നാലുമവിളംബം
 

എന്നുമവരെക്കാത്തു നിന്നാലും, ധരയാകെ

വെന്നാലും, മാതാവിനു തന്നാലും പരിതോഷം

ജനനീ ! മാമക ചരിതമഖിലവുമറിഞ്ഞിതേ

മനസി നീറിയ സകല സംശയവുമകന്നിതേ
 

അതിന്നു തവ കൃപയാലേ മഹിതേ !

ഹൃദികൃതജ്ഞത നിറഞ്ഞിതേ
 

സുതരിലഗ്രജനിവന്‍ സുചരിതേ !

ഇതാ നമിപ്പൂ ചരണയുഗം തേ

 

ഹന്ത ദൈവമേ! ഞാനെന്തു കേട്ടിതോ ?

എന്തെന്‍റെ ശിരസ്സിങ്കലശനീപാതമോ ?

 

അന്ധകാരം ജവാല്‍ ദിശാന്തരേ പരക്കയോ ?

ധാരണിയെന്നുടെ ചുറ്റും ത്വരിതം തിരികയോ ?
 

പരമാര്‍ത്ഥമെല്ലാമെന്നോടരുളുമോ കൃപയാലേ?

 

ഓതുന്നേനൊരു സത്യം താതന്‍ നിനക്കെടോ

ആദിത്യ ദേവനല്ലോ മാതാവു ഞാനുമത്രേ

 

ഭ്രാതാക്കന്മാരല്ലോ പാണ്ടവരൈവരും

വരിക വൈകരുതിനിയുമവരൊടു വൈരമരുതരുതേ സുതാ !

അരികളവരിതി കരുതിയതുമതി പൊരുതീടുന്നതു പാപമേ

 

ശ്രവണകുഠാരമതാകിയ വാക്യം പറവതിന്നു തവ ധൈര്യം വന്നോ ?

ജീവനുസമമാം ദുര്യോധനനെ കര്‍ണ്ണന്‍ വെടിയണമെന്നോ  ?
 

ശത്രുതയിലും താവക പുത്രന്മാരോടു മൈത്രി പുലര്‍ത്തണമെന്നോ ?

സ്ത്രീത്വം ഭവതിയെ രക്ഷിക്കുന്നൂ മൃത്യുവില്‍ നിന്നെന്നറിയുന്നോ ?

 

കൌരവരോടു ബന്ധം വീരാ

നേരില്‍ നിനക്കിനി ചേരാ

പോരൂ മല്‍സുതരോടു ചേരാ-

നോരുകിലതേ യോഗ്യം കുമാരാ

 

കിങ്കരണീയമെന്നു ചൊന്നാലും

ശങ്ക ലേശം കളഞ്ഞാലും

എങ്കലുള്ളൊരുഭൂതിയെന്താകിലും

നിങ്കാല്ക്കലര്‍പ്പിക്കാം, ചോദിച്ചാലും