പ്രാണസഖ ! നിന്നുടയ പ്രാണസഖിയോടുചേർ-

ന്നാകര്‍ണ്ണനം ചെയ്ക കര്‍ണ്ണശപഥം 
 

സാക്ഷിയാക്കീടുന്നു മമ താതനെ ജഗല്‍ -

സാക്ഷിയാമാദിത്യഭഗവാനെ
 

ജനനിയെ ഭവാനായ് പരിത്യജിക്കുന്നു ഞാ-

നനുജരാമൈവരെയുമിതു സത്യം !
 

അര്‍ജ്ജുനനുമൊന്നിച്ചു വസുധയില്‍ വാഴുകി-

ല്ലിജ്ജനമിനിമേലിലിതു സത്യം !
 

വീര്യ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിന്മുന്നില്‍ ഞാനെത്തിടും

ദുര്യോധനാ ! സത്യമിതു സത്യമിതു സത്യം !
 

ഇതു കര്‍ണ്ണശപഥം, ഇതു കര്‍ണ്ണശപഥം, ഇതു കര്‍ണ്ണശപഥം.

 

ഹര ഹര ! ശിവ ശിവ ! പിരിയാനോ ദുരിയോധനാ ! നിന്‍ നിര്‍ദ്ദേശം ?

കര്‍ണ്ണന്‍ നന്ദിയെഴാത്തവനോ ? നിര്‍ണ്ണയമതുതാനിന്നര്‍ത്ഥം
 

ഇക്ഷണമിതിനിഹ ശിക്ഷതരേണം പക്ഷേ സ്നേഹം തടയുന്നൂ

പെരിയൊരു പാപത്തിന്‍ ഫലദുരിതം ഹന്ത ഭുജിപ്പൂ ഞാന്‍

മരണം ശരണം , ഛേദിപ്പന്‍ കരവാളാലെന്‍ ഗളനാളം !

 

കഥയെല്ലാമറിവായി പൃഥയുടെ സുതാ ! സഖേ !

മഥിതം തവമാനസ മതിനുശാന്തയേമയാ
 

കഥിതമായ് വന്നീവിധം വ്യധിതന്‍ ഞാനെന്നാലും

അനുജാതരോടുരണം നിനവില്‍ പാപമെങ്കില്‍ നീ
 

ഇനിയെന്നെ വെടിഞ്ഞീടാമനുമതി തരുന്നിതാ

മരണം വരുവോളവും കുറയില്ലണുവോളവും
 

തിരതല്ലും മമസ്നേഹം പരമപുരുഷനാണേ !

മാനവശിഖാമണേ ! മാനിനി ഞാനഭിമാനമിയലുന്നൂ നാഥാ !

സുസ്ഥിരസൌഹൃദത്തിനുത്തമോദാഹരണമേ ! ത്വത്സമനായി
 

ധാത്രിയിലൊരു മര്‍ത്ത്യന്‍ മാത്രമാണവനോ കര്‍ണ്ണനുമത്രേ

ഉഗ്രവിഷപാനമോ സ്വഗ്രീവച്ഛേദനമോ വഹ്നിപ്രവേശനമോ
 

വ്യഗ്രനല്ലാതാസ്നേഹ വിഗ്രഹന്‍ നമുക്കായി ചെയ്യുവോനല്ലോ

വിശ്വാസ വഞ്ചകനാം ദുശ്ശാസനോക്തമാമാശക്ത വാക്യം
 

വിശ്വേശന്‍ ക്ഷമിക്കുമെന്നാശ്വസിച്ചാലും വിശ്വൈക വീരാ !

ശഠ ! ശഠ ! മതിയെട കഠിനം വചനം

നിഷ്ഠൂര ! നിന്നുടെ ദുശ്ചേഷ്ടിതമിതു കഷ്ടാല്‍ കഷ്ടതരം
 

ജ്യേഷ്ഠനൊടിത്ഥമനിഷ്ടം കാട്ടിയ ധൃഷ്ടത ചിത്രം ചിത്രം

ഇരുദേഹങ്ങള്‍ ധരിച്ചൊരു ദേഹിയല്ലോ കര്‍ണ്ണനുമീ ഞാനും
 

അറിയുകൊരര്‍ദ്ധം അപരാര്‍ദ്ധത്തെ മൂഢാ വഞ്ചിക്കില്ലല്ലോ

കണ്ടക , കര്‍ണ്ണനുനീയിനി ദൂഷണമുണ്ടാക്കിടുമെന്നാലോ
 

കണ്‍ഠം തവ ഞാന്‍ ഖണ്ഡിച്ചീടും കുണ്ഠതതെല്ലും കൂടാതെ !

ജ്യേഷ്ഠ ! കേള്‍ക്ക സ്പഷ്ഠമായി കനിഷ്ഠനാമെന്നാശയം

രക്തബന്ധസമശക്തിയുള്ലൊരു ബന്ധമെന്തുള്ളൂ ?
 

വ്യക്തമാണീവൈരിവംശജന്‍ വഞ്ചതിയനത്രേ

ദുഗ്ദ്ധമേകി വളര്‍ത്തിയോരു ഭവാനെ കര്‍ണ്ണഭുജംഗമം
 

കൊത്തിടുന്നതിനു മുന്പിലവനെ ഹനിച്ചീടേണം

രഹസിവഞ്ചക നിഗ്രഹം നിശിനിര്‍വ്വഹിച്ചീടാം
 

അഹമതിന്നനുമതിതരേണമഹികേതനാ !

ശരണാഗതരെ പരിത്യജിക്കില്ലഹമതു വിദിതം

തരുവേനൊരു വാക്കതും ഗ്രഹിച്ചിനി ഗമിച്ചീടേണം
 

നിര്‍ജ്ജരാധിപ നന്ദനനാകിയൊ-

രര്‍ജ്ജുനാഖ്യനെയൊഴിച്ചു മാമക
 

കനിഷ്ഠസോദര ചതുഷ്ഠയത്തെ

ഹനിച്ചിടാ ഞാന്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്‌വൂ 

ഹന്ത മാനസം ആദ്യസന്താനമേ പാരം

സന്താപമാകിയോരു വന്‍തീയില്‍ വെന്തീടുന്നൂ
 

വയ്യഹോ സഹിക്കുവാന്‍ നിയ്യേ മമ ശരണം

അയ്യോ നീയെന്നെ വെറുംകൈയോടെ മടക്കയോ ?

 

അരുളേണ്ടിനിയും മഹാജനങ്ങടെ മനമിളകീടിലും

അചലാധിപനാം ഹിമാലയം ബത ചലിക്കുമെങ്കിലും
 

നഭസ്സിടിഞ്ഞിഹ പതിക്കുമെങ്കിലും

സമുദ്രമുടനടി വരണ്ടുപോകിലും
 

സഖനെ വിട്ടൊരു വിധത്തിലും

അകലുകില്ലഹമൊരിക്കലും

 

കര്‍ണ്ണാ ! മതിയിദം കര്‍ണ്ണാരുന്തുദവാചം

പൂര്‍ണ്ണാനുകമ്പയോടാകര്‍ണ്ണയദാനപ്രഭോ !
 

ആത്മവഞ്ചനയാലേ ഞാൻ ചെയ്തോരപരാധം

ആത്മജാ പൊറുക്കൂ ധർമ്മാത്മജാഗ്രജാ, പോരൂ