കേശവൻ‌ തന്നുടെയ ദാസജന വൈഭവം
ആശയേ പാർക്കിലോ അത്ഭുതമഹോ!
ക്ലേശദന്മാരിലും കുശലമവർ ചിന്തിച്ചു
കേവലം വാഴുന്നു പൂർണ്ണമോദം.

തൃപ്തനായേഷ ഞാൻ പാർത്ഥിവ! ഭവാനിനി
ഭുക്തിചെയ്തീടുക പുണ്യകീർത്തേ.
സത്തമ ഭവാനോടു സക്തിയുണ്ടാകയാൽ
ശുദ്ധമായ്‌ വന്നു മമ ചിത്തമധുനാ

പദം
ഉത്തമപുമാനുടയ ഹസ്തതലമുക്തനായ്
എത്രയും രണശിരസി വിലസുന്ന നീ

മത്തരിപു ഗളഗളിത രക്തരക്താകൃതേ
പ്രത്യുഷസി സമുദിതവികർത്തനൻ പോലെ

ജയ ജയ രഥാംഗവര! ദീനബന്ധോ!

ദുഗ്ദ്ധാബ്ധിമദ്ധ്യമതിൽ മുഗ്ദ്ധാഹിവരശയനം
അദ്ധ്യാസിതനായ പത്മനാഭൻ

ബദ്ധാദരമെന്നിൽ പ്രീതനെന്നാകിലിന്നു
അത്രിതനയൻ താപമുക്തനാകും

ശ്ലോകം
ലോകത്രയൈക ഗുരുണാ ഹരിണാ വിസൃഷ്ടഃ
ശോകത്രപാപരവശീകൃത ചിത്തവൃത്തിഃ
ചക്രാതുരോ മുനിവരശ്ശരണം പ്രപേദേ
ഭൂയോപി ഭൂരികരുണാംബുധിമംബരീഷം

പദം
ജയ ജയ മഹാരാജ ദീനബന്ധോ
മയി കുരു കൃപാം വീര മനുവംശരത്നമേ

ചാപലംകൊണ്ടു ഞാൻ ചെയ്തതു സഹിച്ചു നീ
താപം നിവാരയ കൃപാലയ വിഭോ

കോപശമനം മഹാപുരുഷന്മാർക്കു ഭുവി
കേവലമാശ്രയം കൊണ്ടു വരുമല്ലോ.

പദം
മാമുനിതിലകമേ പോക പോക നീ ഭൂമിപാലസവിധേ

താമസമെന്നിയെ മമ ദാസനാം
ഭൂമിതിലകനെക്കാണുക പോയി നീ

ഭക്തലോകപരാധീനനെന്നെന്നെ
ചിത്തതാരിൽ കരുതുക സമ്പ്രതി

നിത്യവുമെന്നെ വിശ്വസിച്ചീടുന്ന
ഭൃത്യന്മാരെ വെടിയുന്നതെങ്ങിനെ

സാധുശീലരോടുള്ള വിരോധങ്ങൾ
ആധിഹേതുവെന്നോർക്ക തപോനിധേ!

ശ്ലോകം
സോമകോടിസമധാമകഞ്ചുകിലലാമമഞ്ചതലമാസ്ഥിതം
ശ്യാമതാമരസദാമകോമളരമാദ്ദൃഗഞ്ചലകലാഞ്ചിതം
കാമദായകമമോഘമേഘകുലകാമനീയകഹരം പരം
സാമജാമയഹരം ഹരിം സ മുനിരാനനാമ വനമാലിനം.

പദം
കരുണാനിധേ പാഹി കമലനാഭ!
ശരണാഗതം സപദി ദാസമേനം.

അറിയാതെ ചെയ്തുള്ളോരപരാധമിന്നു നീ
വിരവൊടു സഹിച്ചു മയി വിതര കരുണാം വിഭോ!

നിന്നുടയ തിരുനാമമൊന്നേകദാ ചൊൽകിൽ
ധന്യനാം നാരകനുമെന്നഖില വിദിതം

നിന്നുടയ പദനളിനനിസ്സൃതജലം കൊണ്ടു
നിർമ്മലനായതും നീലകണ്ഠൻ.
 

പദം
സത്യസ്വരൂപിതന്‍ മായാശക്തികളറിവാൻ
സിദ്ധന്മാർ വയമപി മുഗ്ദ്ധന്മാരല്ലോ

കഞ്ജനാഭം കലയാഞ്ജനാഭം
അഞ്ജസാ തവ ഭയഭഞ്ജനചതുരം

വിഷ്ണുകരതലരോചിഷ്ണുവാമായുധം
വിഷ്ണുഭക്തവൈരസഹിഷ്ണുവല്ലറിക.

ചെന്താർമാനിനിതന്റെ കാന്തനല്ലാതെ
സന്താപമകറ്റുവാൻ ബന്ധുവാരിഹ തേ?

കേവലാനന്ദരൂപി കേശവൻ നിജപദ-
സേവകജനത്തിനിന്നേവമധീനൻ

ശ്ലോകം
ദധതം കളായകുസുമോപമം ഗളം
നിജവാമഭാഗധൃത സർവ്വമംഗളം
ശരണം ജഗാമ ജഗതാം ശിവശങ്കരം
ശശിഖണ്ഡമൗലിമൃഷിരേഷ ശങ്കരം.

പദം
പാഹി ശംഭോ മയി ദേഹി ശംഭോ
ദേഹികൾക്കു നീയല്ലോ ദൈവമാകുന്നു.

ദുർവ്വാരസുദർശനദൂയമാനമാനസം
ദുർവാസസം പാഹി പാർവതീനാഥ!