പദം

പല്ലവി
ദിനമണികുലദീപമേ രാജേന്ദ്രാ നീ നിശമയ വചനം മേ
അനുപല്ലവി
മനുകുലമതിലുള്ള മന്നവർ ചെയ്തൊരു
മഹിതപുണ്യഫലമെന്നു മന്യേ നിന്നെ
ചരണം - 1
പാരിടമഖിലം നീ പാലിക്കയാൽ നിജ-
ഭാരമൊഴിഞ്ഞുള്ളിൽ പരമാനന്ദേന

പദം
അത്രിമാമുനിനന്ദനാ അത്ര നിന്നെക്കാൺക മൂലം
എത്രയും പവിത്രനായ് ഞാൻ ഇത്രിലോകിതന്നിൽ

മംഗലാംഗന്മാരാം മുനിപുംഗവന്മാരുടെ സംഗം
ഗാംഗവാരിധിപോലെ പാപഭംഗകരമല്ലോ

എന്തു കരണീയമെന്നാൽ നിന്തുരുവടിയരുൾക
അന്തരംഗേ അതു ചെയ്‌വാൻ ഹന്ത കൗതുകം മേ

ദ്വാദശിയാംദിനമതിൽ സാദരം നീ വരികയാൽ
മോദം വളരുന്നു മമ ചേതസി മുനീന്ദ്രാ

പാരണചെയ്‌വതിനായ് നിൻ പാദയുഗം കൈതൊഴുന്നേൻ
കാരുണ്യനിധേ നീ കാമകല്പതരുവല്ലോ

കാളിന്ദീതടിനിതന്നിൽ കാല്യകർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തുടൻ
കാലം വൈകീടാതെ മമ ചാലവേ വന്നാലും.

സ്തുതിപ്പദം
ചന്ദ്രചൂഡ പാഹി ശംഭോ ശങ്കര ദേഹി മേ ശംഭോ!
ചന്ദ്രികാഗൗരപ്രകാശ! ശാശ്വത ഹേ ഗിരീശാ!

ശൈവതത്വമറിവോർക്കു കൈവരും കൈവല്യസൗഖ്യം
ദൈവതാന്തരഭജനം ചെയ്‌വതോർത്താലഹോ മൗഢ്യം

ശ്രീമഹാദേവന്റെ ദിവ്യനാമമാത്രം ജപിപ്പോനു
ക്ഷേമമേറ്റം വരുത്തീടും കാമദൻ പാർവ്വതീകാന്തൻ

മുപ്പുരാരി ഭക്തന്മാർക്കു കല്പവൃക്ഷതുല്യനല്ലോ
നല്പദം വേണമെന്നുള്ളോർ തല്പദം സേവിച്ചുകൊൾവിൻ.

ശ്ലോകം
ഭാസ്വദ്ഭസ്മപരാഗപാണ്ഡുരതനും ബ്രിഭ്രാണമേനാജിനം
മൗഞ്ജീമാകലയന്തമുന്നതജടാഭാരം ഹിരണ്യദ്യുതിം
സാക്ഷാൽ ത്ര്യക്ഷമിവാപരം ക്ഷിതിപതിർദുർവാസസം താപസം
സംപ്രാപ്തം പ്രണിപത്യ തം മധുവനേ വ്യാചഷ്ട ഹൃഷ്ടാശയഃ

ദണ്ഡകം
ഈരേഴുപാരിനൊരു വേരായി മേവിന
മുരാരാതി സേവകനുദാരൻ
അതുലഭുജസാരൻ, അധിസമിതി ധീരൻ
തദനു മധുവനമവനിപതി -(പതി)രഗമദലമതി-
രതിസുഭഗതനു വിജിതമാരൻ.

നാനാതരുപ്രസവലീനാളിനീനിവഹ
ഗാനാതിമോഹനതമാലേ
നിരവധികസാ‍ലേ, നിബിഡകൃതമാലേ
കുഹചിദഥ കുതുകമൊടു - ഗുണനിലയനനവധിക-
കുസുമകുലസുരഭിണി കുടീരേ.

ചെമ്മേ വസിച്ചു വിലസന്മേഘശോഭ
തടവുമ്മേനിയാകിയ പുമാനെ
നിജമനസി ചേർത്തു, നിഖിലമതിലോർത്തു
നിരവധിക സുഖജലധി-നടുവിലുടനവനുടയ-
ഹൃദയമപി വിരവൊടു കളിച്ചു.

ഇടശ്ലോകം
നിസ്ത്രിംശത്രുടിതശിരഃ പരേതഭർത്തു-
ർന്നിസ്ത്രിംശം യവനകുലം വശം വിധായ
ഭൂതാനാം ഗളരുധിരൈഃ പിപാസിതാനാം
ഭൂതാനാം സമിതി ബലിഞ്ചകാര വീരഃ

ശക്രനോടുകൂടി വിബുധ ചക്രമിങ്ങു വന്നുവെങ്കിൽ
വിക്രമേണ ഞങ്ങളോടു നേർക്കയില്ലെടാ!

ചണ്ഡബാഹുദണ്ഡകലിത മണ്ഡലാഗ്ര പതനദലിത-
മുണ്ഡരായി വീഴുമവനിമണ്ഡലേ ദൃഢം