പദം
നാരായണം ഭജ മുനീന്ദ്ര ശരണം
ശരണാഗതാർത്ത ജനഭരണനിപുണം മുനേ!

ചാരുചില്ലീലതാചാലനംകൊണ്ടഖില-
പാലനാദി ചെയ്യുന്ന പരമകല്യാണം

പരമപൂരുഷനുടെ പാണിധൃതമസ്ത്രമിതു
പരിചിനൊടടങ്ങുവാൻ പരമകല്യാണം
 

രണേ ദാരുണേ താം കൃതാന്തസ്യ ഗേഹം
പ്രണീയാനുയാതം ഭയോൽക്കമ്പിതാംഗഃ
സമുദ്വീക്ഷ്യ ചക്രം നിജക്ഷേമകാംക്ഷീ
ജവാൽ ബ്രഹ്മലോകം ജഗാഹേ മുനീന്ദ്രഃ.

പദം
ലോകേശ പാലയ കൃപാലയ വിഭോ
പാകാരിമുഖവിനുത പാദപതിതം മാം

ഔർവാഗ്നി സദൃശാരി ദുർവാരതേജസാ
ദുർവ്വാസസം സപദി ദൂയമാനം വിധേ
 

ശ്ലോകം
സംഗ്രാമോത്ഭടദൈത്യപുംഗവചമൂചക്രച്ഛിദാലമ്പടം
ചക്രം ചക്രകുടുംബബാന്ധവഘനജ്യോതിച്ഛടാ ഡംബരം
സന്ദിഷ്ടം നൃപരക്ഷണായ ഹരിണാ ദുർവാസസാ നിർമ്മിതാം
നിർമ്മാന്തീം ജഗദട്ടഹാസമുഖരം ബാധാ ബബാധേതരാം

പദം
ആരഹോ ഹരിദാസവിപ്രിയ മാചരിപ്പതിനിന്നിഹ
ഘോരവീര്യ മദേന മാമവിചാര്യ ഝടിതി അടുത്തതും
പ്രളയദിനകര നികര രുചിഭര ഭാസുരാരഹുതാശനേ
വിലയമവനുപയാതി ലോല പലാലകുലമതു പോലവേ

ശ്ലോകം
ഉദ്വൃത്തക്വണിത കപാലമാലധാരി-
ഗ്രീവാഗ്രാ കുചഗിരിശൃംഗ ഭഗ്നമേഘാ
സാടോപം വികടഗഭീരഗർത്തനേത്രാ
ചാടൂക്ത്യാ ക്ഷിതിപതിമേവമാചചക്ഷേ

പദം
അത്രിമഹാമുനിവരപുത്രതാപസകൃത-
കൃത്യയോടു കൂടുമോ? വികത്ഥനം വൃഥാ
രൂക്ഷരാകും വിബുധവിപക്ഷന്മാരുടെ ഗള-
വക്ഷോവിക്ഷോദനകർമ്മദക്ഷാ ഏഷ ഞാൻ.

ശാതധാരമാകും ഹേതിപാതം കൊണ്ടു നീ യുധി
പ്രേതനാഥൻ തനിക്കിന്നതിഥിയായിടും
ചണ്ഡമാകുമട്ടഹാസം ചെയ്കിലുന്നു ഞാൻ ജഗ-
ദണ്ഡകടാഹങ്ങൾ നാദഖണ്ഡിതങ്ങളാം.

സഹസാ മമ വചസാത്ഭുതയശസാ ഭുജമഹസാ
അഹിതമിഹ നിഹതമാഹവസീമനി
വിധേഹി യാഹി കാഹിതേ ഹി ചിന്താ

കരധൃതകരവാളേ രണത്തിനു പോക നീ കരാളേ!

ശ്ലോകം
തത്ക്കാലേ തേന രോഷാദ്വികടതരജടാതാഡിതാൽ ഭൂമിപൃഷ്ഠാൽ
ഉത്തിഷ്ഠന്തീ കരാളാ പദയുഗളഭരാൽ കമ്പയന്തീ ജഗന്തീ
ഉന്നമ്രാതാമ്ര കേശൈർന്നഭസി ഘനഘടാം ഘട്ടയന്തീ നദന്തീ
ഖഡ്ഗം തീവ്രം വഹന്തീ സവിധമഥ മുനേരേത്യ കൃത്യാ ബഭാഷേ

ശ്ലോകം
അതിരൂഢമജം ഗരുഢം ജഗതാം
ശരണം സ മഹീനമഹീനഭുജം
വിമൃശം തമവോചദുപേത്യമുനി-
ശ്ശരണം സ മഹീനമഹീന ഭുജം

ശ്ലോകം
ഹാ കൃഷ്ണ! ത്വച്ചരണയുഗളാന്നൈവ ലോകേ വിലോകേ
സന്തപ്താനാം ശരണമപരം സങ്കടേഷ്വീദൃശേഷു.
ഇത്ഥം ചിന്താശബളിതമതിസ്താവദഭ്യേത്യ സഭ്യൈർ-
ദ്ധർമ്മ്യാംവാചം സ ഖലു ജഗദേ ഭൂസുരൈർഭാസുരാംഗൈഃ

ശ്ലോകം
മുനീന്ദ്രേ കാളിന്ദീതടമടതി മാദ്ധ്യന്ദിനവിധിം
വിധാതും സ്വച്ഛന്ദം ചിരയതി മുഹൂർത്താർദ്ധവിരതൗ
നൃപേന്ദുർദ്വാദശ്യാം രചയിതുമനാഃ പാരണവിധിം
ന്യഗാദീദേകാന്തേ നിരവധിക ചിന്താപരവശഃ