ശ്ലോകം:
ഏവം പറഞ്ഞു കൊല ചെയ്തിതു കുംഭകർണ്ണം
യുദ്ധാങ്കണേ രഘുവരൻ സ്ഥിതി ചെയ്യുമപ്പോൾ
പുഷ്പങ്ങളും രഘുവരേ ഭുവി തൂകി ദേവാഃ
ദൂതസ്സമേത്യദശകണ്ഠമുവാച വൃത്തം

പദം:
ദശമുഖമഹാരാജ ദശരഥ തനൂജൻ
വിശിഖങ്ങൾ കൊണ്ടു തവ സഹജനെ രണാങ്കണേ
ഭുജയുഗളവും പാദയുഗളവും ഖണ്ഡിച്ചു
ആജിയിലന്തകനു നൽകിയല്ലോ
ചരണമസ്തക രഹിതമാം ഭൂമിയിൽ
പെരുവഴിയടച്ചുടൻ ഗോപുരദ്വാരേ
വീണുമരുവുന്നഹോ നിന്റെ സോദരനുടെ
തനുവതു മഹാശൈലമെന്നതു പോലെ

ശ്ലോകം
വ്യര്‍ത്ഥം ഭവിച്ചു ഭഗവാന്‍ ഹരിതന്‍ പ്രയത്‌നം
യുദ്ധത്തിനേവരുമൊരുങ്ങിയ നാളിലിത്ഥം
സിന്ധുക്ഷിതീശ സവിധേ, ഫണികേതനന്‍െറ
ദൗത്യം വഹിച്ചൊരുവനെത്തിയുണര്‍ത്തി വാര്‍ത്താം.

ശ്ലോകം
സഭായാമാസീനേ ഭഗവതി നിജാര്യേണ ഹലിനാ
സമം മന്ത്രിവ്രാതൈര്യദുകുലമഹീശൈരപി മുദാ
തദാ ദൂതഃ കശ്ചിന്മഗധനൃപരുദ്ധൈർന്നരവരൈ-
ർന്നിയുക്തസ്തന്നത്വാ ഹരിമയമവോചൽ ഗിരമിമാം.
 
പദം
ശ്രീനായക! ഹരേ! ശ്രീനാരദനുത
ശ്രീനാരായണ ജയവിഭോ
ഭൂനായകന്മാർ ചൊന്നോരു വചനങ്ങൾ
കനിവോടിങ്ങുണർത്തിപ്പാൻ ഇഹ വന്നേൻ ഞാനും.
(കാലം തള്ളി)
ദുഷ്ടനാകുന്ന മാഗധഭൂപതി ധൃഷ്ടതകൊണ്ടു ഭൂമിപാലകന്മാരെ
പെട്ടെന്നു ജയിച്ചു രണാങ്കണേ കെട്ടിയിട്ടു ഗിരിവ്രജ കാനനേ
അവർ കഷ്ടം വ്യസനമനുഭവിക്കുന്നു ധരിക്കേണം.